"İnsanlık öldü mü?" dedim.
"Yok," dedi, "ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?"
Merhabalar. Yaşar Kemal'den okuduğum ikinci kitap Kuşlar da Gitti, yazara beni bir kez daha hayran bıraktı. Daha önce Yılanı Öldürseler okuyup ne kadar çok sevdiysem bu kitap da kendini o kadar çok sevdirdi. Kesinlikle Yaşar Kemal kalemiyle; anlatımıyla, bakış açısıyla ve Anadolu'nun içinden tanıdık konuları bizden bir üslupla anlatışıyla, külliyatını bitirmeyi hak eden yazarlardan.
Kuşlar da Gitti; yakaladıkları kuşları camilerin, havzaların önünde "Azat buzat, beni cennet kapısında gözet" diyerek insanlara satan bir avuç çocuğun kitabı. İnsanlar kuşları alıp duayla serbest bıraktıklarında sevap işler, bu çocuklarda geçimini böyle sağlarmış. Ama kitaptaki çocuklara baktığımızda değişen İstanbulla insanların da değiştiğini fark ediyor ve bunu sert bir dille eleştiriyorlar. "İnsanlık kalmamış be!" Betonsuz eski İstanbul'un insanları, binaların arasında yeni İstanbul'da sıkışıp kalmış dinsizleşmiş durumdalar çocukların gözünde...
Kitabı çok fazla sevdim. Aşırı samimi bir dil, çok içten bir anlatım, sıkmayan bir üslup. Yaşar Kemal kesinlikle okumayı bırakmayacağım bir yazar oldu. Yaşar Kemal ile tanısacak olan varsa bu kitabı doğru bir tercih olacaktır. Okumak isteyenlere şimdiden keyifli okumalar diliyorum, kitapla kalın.
