Okuduğum gecenin sabahına bir avazda bitirdiğim, kurgusundan nev-i şahsına münhasır lügatına, tam tetematında büyüleyici bir metin Lilith.
Adem’e başkaldırdığı için cennetten kovulan “tüm zamanların en pasifist aktivisti” Lilith’im hikayesini bir de Lilith’in ağzından dinliyoruz kitapta.
Efsaneyi günümüz dünyasına uyarlayan Esra Pekin, baş karakter Lamia’nın hikayesiyle aslında hiç yok olmayan tarihin içinde tekrar tekrar farklı yerlerde, farklı kimliklerle karşımıza çıkan Lilith’i anlatıyor.
“Habil-Kabil” anlatısını harmanlayarak Lamia’yı aşk tuzağına düşüren iki kardeşten aldığı intikamı, gücünü, acısını ,kalbinden vazgeçiş hikayesini okuyoruz.
Karakterinin adını da, kitabının adı gibi hem ironik hem metaforik seçen yazarı avuçlarım patlayana dek alkışlamak istiyorum. “Işık saçan” anlamındaki Lamia,aynı zamanda Yunan Mitolojisinde Zeus’un sevgilisidir. Canavar”rolü biçilen ve başkalarının çocuklarını yiyen bu kadının hikayesi, Lilith’ten bilindiktir.
Her iki mitte de üçlü bir ilişki söz konusu üstelik. Gerek Lilith gerek Lamia, onlara yapılanın intikamını almaya ant içerler.
Lamia, “ışık saçan”, ışığı kendinden menkul.Keramet kendisinde yani, cesaretinin çıkış yeri tam da burası... Romandaki Lamia’nın, Lamia’ya ve Lilith’e benzerliği de bundan sebep. Başkasından yardım beklemeye gerek görmeden kendi kararını kendi alıp uygulayan bir engizitör o ...
Belki de ölümsüzlüğünün sırrı budur.
Yapılanları, kendisinin yaptığını kimsenin bilmesine izin vermediği için.
