Şair olma hayalleri peşinde koşan bir gencin başına gelenler. Ailesi, geçim derdi, iş hayatı, arkadaşları ve içten içe sevdiği kız.
Bir ara Martin eden'e benzettiğim kahramanımız elinde kalan annesine sarılarak kendini siyahlığa atmadı şükür ki.
Dil akıcı.artık yayınevi nedeniyle mi bilemedim, bi çırpıda bitti. Sadeleştirilmiş eser hoşuma gitmez aslında.ama yorumları okudukça galiba yanlış yayınevi basımı aldım diye hayıflandım. Neyse
Son 60 sayfa/kardeşiyle yaşanılanlar-hüzün/ müthiş etkiledi beni.Bir insanın hissettikleri bu kadar mı güzel anlatılır.bir ara ben Ahmet Cemil yerine kafamı duvarlara vuracak, eniştesini nerdeyse öldürecektim.
Ama amaaa sonda kişilik olarak tek kelimeyle anlat bana Ahmet'i, Hüseyin Nazmi'yi deseler: sadece bencil derim herhalde.nedense ben de bu izlenimi uyandırdılar. A.Cemil ailesi için çabalasa da bana bencilliği neden çağrıştırdı? Belki de kardeşine karşı tavrı, ya da işyerinde olan değişimlere kayıtsızlığı...
Neyse hoş okunası bir eser.
