Yazıldığı döneme bakılacak olursa, çevirisinin muhteşem olduğunu öncelikle belirtmek istiyorum. İnsani ruh halleri ve doğa tasvirleri bol virgüllü ve okudukça hoş betimlemelerle dolu olmuş. Adeta su gibi akıp giden uzuun cümleleri okurken sıkılmıyor, aksine son bulmasın istiyorsunuz. Konusu itibariyle tartışmaya açık olabilir ancak mevzuyu o kadar masum o kadar anlaşılabilir izah etmiş ki yazar, sözüm ona Mathilda ile empati kurup onunla birlikte acı çekiyorsunuz. Tek içinden çıkamadığım nokta bu kızcağzın kendine; olan olmuş önüne bak arkadaş edin, sosyalleş diyememesi. Baban seni terketmiş. Yıllar sonra sapkın bir ruh hastası olarak çıkagelmiş. Güzel kızımız nasıl olduysa affetmiş ama yani bir silkelen kendine gel. Adamı zorladın söyle söyle diye de ne oldu......
Anlatması zor, 128 sayfaya sığdırılmış, okunması gereken harika bir eser.
