"Hak ! Hukuk !
Bugün dünyanın neresinde hak kaldı.İnsanlar onu katletti.
Herkesin hakları var fakat onların, onların gücü var ve bugün güç demek her şey demek.."
Stefan Zweig'in bütün eserleri anlam dolu ve bir yudum kahve ile okunabilen türden bence, her ne kadar okuduktan sonra insan düşüncelere kapılıp gidiyor olsa bile, çünkü kısa ve özdür içeriği..
Tavsiye ederim çok güzel bir eserdi.
---
Hikayedeki ana karaktere üzülmüş olsam bile, yaşadıkları ve maruz kaldıkları sistem ne yazık ki gerçek. Kim gerçekten özgür ki ? Kim düşüncelerini ve isteklerini tamamlayabiliyor ki ? Anca parası olan ve iyi mevkilerde tanıdıkları olan bir yere varabiliyor.. İnsanlar kendi sorunlarının arasında pençeleştikleri için etrafındaki insanları bile göremiyorlar.. "İnsanların sorularına maruz kalmamak için onlarla konuşmaktan kaçınıyordu." (sayfa 7)
Ferdinand'a gelen bir mektup ile başlıyor hikaye. Eşi ve iç sesinin arasında kalan ana karakter nasıl bir yol çizecek ?
Boşuna dememişler büyükler yolla çıkmak istediğin kişi iyi olmalıdır, onu asıl yolda zorluklarda tanırsın diye. Eşinin göstermiş olduğu çabası ve çaresizliği beni çok duygulandırdı.
" Bende senin dünyanın bir parçası olduğumu sanıyordum. "
"Sen onlar için bir rakamdan, bir sayıdan ibaretsin, bir alet, anlamsızca ve vicdansızca ölüme gönderilen bir askersin yalnızca," (sayfa 30)
Maalesef ki insanlığın hiç bir değeri kalmamış, hatta acaba insanlığı tam anlamıydı yaşayabiliyor muyuz ? Sahiden, gerçekten insan olabiliyor muyuz ?
