Menekşeler Atlar Oburlar
Hüsnü ArkanMenekşeler Atlar Oburlar Gönderileri
Menekşeler Atlar Oburlar kitaplarını, Menekşeler Atlar Oburlar sözleri ve alıntılarını, Menekşeler Atlar Oburlar yazarlarını, Menekşeler Atlar Oburlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnceleme yazmayalı epey olmuş. 1K da bazen öyle inecelemelere denk geliyorum ki yazdığım her inceleme bana yetersiz geliyor. Birde sanki sadece sevdiğim kitaplar hakkında görüş bildirdiğimi farkettim. Neden bilmiyorum…
Yazar 
Hüsnü Arkan ı ben sanatçı kimliğiyle tanıyordum. Sakin, yumuşak tonda ki sesi, şarkıları kitapla bütünleştirdim. Karakter sakin sakin anlattı hislerini ben dinledim gibi bir hissiyat oluştu okurken.
Konusuna gelirsek; Hüseyin bir evin tek oğlu. Dominant bir amca, pasif bir anne-baba ve halalarıyla geçen çocukluğu…. Amcasının Hüseyin’den beklentisi büyük. Kendi çizdiği hayatı yaşamasını dayatıyor. Hüseyin Buhranlı ve bunalımlı geçen çocukluk ve gençlik yılları sonrasında amcasına rağmen hayali olan meyhaneyi açıyor amaaaa mutluluğu uzun sürmüyor. Bundan sonra olaylar entrikalar.. Daha fazla detay verirsem spoi vermiş olurum.
Kitap da sadece yer yer hayal mi gerçek mi dediğim olaylar anlatıyor Hüseyin. Bir kafa karışıklığı yarattı bende. Ancak sonu şaşırttı.
Kısaca Okunur arkadaşlar:)))
Hiç bir zaman bulunduğu yerde olamıyor insan, hep başkalarının gördüğü yerde oluyor.
Sayfa 84Kitabı okudu
"Düşündüklerim sözcüklere sığmıyordu artık. Sözcüklerin kılıfını patlatıyor, dışarı taşıyordu. Bir şey söylediğimde, başka bir şeyi anlatmış oluyordum. Elma diyordum ama elmayı anlatmak istemiyordum. Bir dili bilmenin bütün avantajlarını yitirmiş gibiydim. Üstesinden gelemediğim bir durum oluşturuyordu bu: bir kaos!"
Sayfa 89Kitabı okudu
"O baharı bir tren olarak yaşadım ben. Hızla gidiyordum, hiçbir yerde durmuyordum."
Sayfa 89Kitabı okudu
"Havaya saçılan üzüntü bulutlarından dökülen göz yaşlarının, başkalarının acılarını da ıslattığını ve harekete geçirdiğini yaşamım boyunca çok gördüm."
Sayfa 57Kitabı okudu
"Sınırlarımı bilen bir çocuktum ben. Belki de bu yüzden, daha sonraları Yaşamın çizdiği sınırları hep ciddiye aldım ve her yanılışımda bir kez daha kendi içime gömüldüm."
Sayfa 44Kitabı okudu
"Yaşam zıplamak gibi bir şeydi. İnsanın kendi içine doğru zıplamasıydı. Her zıplayışta düşmesi ve düşmeyi bir türlü kanıksayamanasıydı."
Sayfa 39Kitabı okudu
Kendi acılarımızı göstermekten utandığımız için, başkalarını anlamaya çalışmanın onları küçük düşürmekten başka bir işe yaramayacağını sanıyorduk. Yalnızlığımız doğuştandı. Özensiz-liğimiz, kırıcılığımız, özensiz ve kırıcı olmamak içindi. Yıkıcılığımız yıkmamak içindi. Atlar ve oburlar; biz akrabayız. Ama bir at kendi ruhunu yarıp yediklerini çıkararak, tamamen boşaldıktan sonra da duymamayı öğrenerek iyileşebiliyor işte! Bir oburun asla başaramayacağı bir şeydir bu.
Sayfa 201
Hiçbir zaman, olması gereken yerde, olması gereken bir kişi olarak hissetmemiştim kendimi. Asıl varlığımı gerçekleştirememiştim. Birileri doğamdaki malzemeden çalmış, oburların sofrasına koymuştu beni. Ucuza mal olmuştum, uyduruk bir yemek gibiydim.
Sayfa 196
Sevgi, mutluluk, zafer, hepsi birer yanılsamadır. Yaşam kurgudur, gerçek düştür. Yalnızca inancınızla biçimlenen bir avuç hamur. Neye inanıyorsanız, gerçek odur.
Sayfa 181
Başka bir şeye sahip değilse, insan yalnızca hüzünle de idare edebiliyor.
Sayfa 175
Son güncelleme hakkındaki görüşlerim:
‘Biraz daha dayanacağım, bütün bunlar tarih olacak, o zaman çok güleceğim.’
Sayfa 151
Söz öldürüyor ve hiçbir iz bırakmıyordu.
Sayfa 149
Her ne anlatacaksan bir an önce anlat da bitsin. Sonra yaşamdan ne beklediğini düşün. Bir karar ver.
Sayfa 141
‘Niye,’ diye düşünüyordum, ‘yaşam karşısında niye onun kadar istekli değilim?’
Sayfa 137