Yazarın Mino'nun Siyah Gülü gibi bir kitap okuduğumu sandım başlangıçta. Baya bir sandım bunu ve sadece sanmak olduğunu anladım.
Zengin bir ailenin tek çocuğu Hüseyin. Güçlü, her dilediğini yaptıran, obur bir adam Hamdi; amcası. Hüseyin'in babası bu adamın gölgesinde hep. Onca mal mülk bu adamın emrinde ya, babası da, annesi de, kendisi de, yengesi de, halaları da aynı eksende. Babası başkaldırmış bir kere hazin sonuç. Bir kere de kendisi başkaldırmış. Bir kandırmaca, düzmece, haince bir tuzak.
Menekşelere olan tutkusu Hüseyin'in, atlara bağlılığı, cezası olmuşken oburluk da amca beyin sonuydu.
Bitti gitti fakat derin izler bıraktı bende. Hüsnü Arkan anlatımı çok bizden. Kış kavununun acısını anlatırken kış kavunu yemişseniz önceden, yine yersiniz. Öyle bir şey... Öyle nefis.
