Selvi Atıcı ; ne yazsa okurum dediğim yazarlardan biri. Elimde sadece okumadığım 2 kitabı kaldı. Onları da resmen kötü güne saklar gibi, zor zamanlarda beni mutlu,motive eder ümidiyle hazinem gibi saklıyorum. Öncelikle kitabın adı , kapağın tasarımı on numara beş yıldız olmuş. Kitaba tek eleştirim; doyamadım , çabucak bitti, biraz daha uzun olmasını isterdim.
Normal bir aile hayatı yaşayan Ela'nın, bir gecede dünyası hem kararıyor hem de değişiyor. Elinde bavulu, cebinde 20 lirası ile kendini sokakta buluyor. Gidecek yeri, güvenecek kimsesi yok. O şokla , yorgunlukla sahilde bir teknede yığılıp kalıyor ve işte karşımızda Miço. Burada canım yazarımın kitaplarındaki güçlü kadın karakterleri devreye giriyor. Ela'nın yani Miço'nun hayata sıkı sıkıya tutunmasına , zorluklarla başa çıkmasına hayran kaldım. Bir de Miço'yu miço yapan Miraç'ımız vardı ki yazarımız burada da devreye girip gıcık erkek tip yaratıyor. Bu konuda üstüne yok.Ayrıca bi insana Boz Ayı lakabı ancak bu kadar yakışırdı. Kızsam da Miraç'a hak verdiğim yerler çok oldu. Kızdım, öfkelendim, nefret ettim , kahkahalar attım kitapta..Ben çok sevdim kitabı, canı gönülden de tavsiye ederim. Tanışın yazarla ,tanıştırın.