Tam da düşüncelerim kıskıvrak kenara sıkıştırmışken beni elime aldım ve okumaya başladım.
Her kitap -tıpkı insanların hayatımıza girip çıktığı vakitler gibi- hayatımıza girdiği vakitle örtüşüyor. Bunun her seferinde olmasının artık bir tesadüf olduğunu düşünmüyorum. Her neyse.
Eğer düşünceleriniz tarafından hırpalanıyor, şakaklarınızda korkunç bir ağrı hissediyorsanız bu kitabın içerisinde sizinle aynı duyguları paylaşan ve çözümü morfinde bulan sonunda da ... (cümleyi kendim tamamlamak istemiyorum kitaptan kesitle bitireceğim. )
~Spoiler~
" Tamamen sağlıklı olacak mıyım acaba artık? Aslında bir kere daha düşünürsek... Bomgard'a ihtiyacım yok, kimseye ihtiyacım yok. Hayatımı bir dakika bile uzatmaktan utanıyorum. Böyle bir hayatı uzatmak olacak iş değil."
" (...) Hiç kimseye borcum yok. Kendi kendimi öldürdüm, o kadar. Bir de Anna'yı. Başka ne yapabilirdim ki? Amner'in şarkısında söylediği gibi: Zaman iyileştirir. Bunu söylemek onun için basit ve kolay tabii. Defter Bomgard'a
Bitti. "
....................................................................eden? Yaşamaya devam etme nedenimi bulana kadar yaşamaya devam edeceğim sanırım. Kitaptaki yırtık günlük sayfaları gibi. Sanırım düşüncelerimi henüz açıklamaya pek hazır değilim.
