Merhaba hayatımın kitabı.
Nedense bu kitap kafamda öyle bir yer etti ki kitaplara bakış açımı değiştirdi.
Ben kendimi bildim bileli okurdum, okumayı severdim fakat bunun bir ayrıcalık olduğunu hiç düşünmemiştim. Şimdi kesinlikle okumak nimetini sonuna kadar değerlendirmek istiyorum. Sonunun neresi olduğunu hiç bilemeyeceğim. Bu öyle bir deniz ki istediğim kadar içecek ama susuzluğumu asla tatmin edemeyeceğim.
Her satirini bayilarak okudum yine, bu kitabi 3.kez okuyorum, en sevdiğim bölümleri çoktan çoktur bir tanesini yazabilirim saniyorum.
Bazıları hakikaten çok çalışıyorlar, Ne iş yapıyorlar? İlahi, evlat! dedi Penumbra, kaşlarını kaldırarak. Sanki cevabı herkesçe bilinen bir soru sormuştum... Okuyorlar...
Sonra Penumbra ile geçen başka bir diyalog var , ayrıcalık meselesini özümseten yer orasidir bana. Senin yaşındakilerin hala kitap okuduğunu bilmiyordum diyor Penumbra, Her şeyi cep telefonlarından okuduklarına dair bir izlenime kapılmıştım. Clay,Bu herkes için geçerli değil diyordu.Devaminda da hala kitap kokusu seven bir sürü insan var...
"Kitap kokusu!" diye tekrar ediyor Penumbra. İşte insanlar bunu söylediğinde akan sular durur....
O kadar çok kitap kokan sözler var ki hiç biri bu kitapta ki sıradan bir konuşmanın hissettirdiğini hissettirmiyor. Kitaplar. Kitapların içinde birşeyler var okuyanı yazanı hatta sadece muhafaza edeni bile eşsiz kilan birşeyler. Bu kitabi ne zaman okusam bir labirentin içine çekiliyorum ama kesinlikle ordan çıkmak filan istemiyorum. Bazen kendi kendime derim, Bay Penumbra`nin 24 saat açık kitapçısı
Son olarak diyorum ki, hala kitap kokusu seven bir sürü insan var!!!
