Bayezid-i Bestami (Kuddise Sirruh) bir gün, talebeleriyle dar sokaktan yürüyordu ve karşıdan da bir köpek geliyordu o büyük gönül dostu hemen duvarın dibine çekildi ve talebeleri de çekildi köpekte sallana sallana yoldan gecti gitti (bu talebeler'inden birinin hatırına şöyle geldi;
İnsanoğlu hayvanlardan şereflidir. Hem bizim şeyhimiz, ariflerin sultanıdır. Hemde etrafındakiler onun, her biri çok kıymetli sadık talebeleridir. Bütün bunlara rağmen, şeyhimiz bu köpeğe yol vermesinin hikmeti acaba nedir?"
Bunun üzerine Bayezid-i Bestami Buyurdu ki; köpekle karşı karşıya gelince köpek bana, hak lisanı ile; ey gönül dostu sakın kibirlenme gurur yapma benim yerimde sen senin yerinde bende olabilirdim, onun için kibirine yenik düşme dedi ...Bayezid-i Bistâmî Hz., köpeğe; Senin dışın pis, benim ise içim. Gel arkadaş olalım belki birbirimize faydamız olur dedi. Bunun üzerine köpek dedi ki:
Seninle arkadaş olmamız mümkün değil. Çünkü halk Sana tâzim eder, beni horlar. Seni gören ikramda bulunur, beni gören taşlar. Senin bir ambar buğdayın var, ama benim yarına yiyecek bir kemiğim bile yok.
Ariflerin Sultanına selam olsun! dedi ve boynunu büküp gitti. gönül gözü açık olana köpek bile nasihat veriyor; işte bu yüzden kimseyi hiçbir canlıyı hakir görmemek,küçük görmemek lazım. herşeyin yaradanı Allah cc.'dür. Kimse kimseden üstün değildir üstünlük ancak takva ve amelle olan şeydir.
