Nazım Hikmet Gönderileri
Nazım Hikmet kitaplarını, Nazım Hikmet sözleri ve alıntılarını, Nazım Hikmet yazarlarını, Nazım Hikmet yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İnsan insana iyi gelmeli,
gelmeyecekse hiç gelmemeli.
Nazım Hikmet
İstanbul’un özlemi vardır. 26 Mayısta Piraye’den bir mektup alır: “Artık metinim diyemem, ama seni ölünceye kadar bekleyeceğim.” Karısının bu sözüne çok sevinir: “Mektubunu aldım. Dünyalar benim oldu. Sesini duydum. Kuvvetliyim. Bir derecesini geçtikten sonra felâket denenşeyin acısı duyulmuyor. (...) Ben kendimi değil, sade seni düşünüyorum, sade seni.”
Piraye için
Karım benim
iyi yürekli,
altın renkli,
gözleri baldan tatlı arım benim,
ne diye yazdım sana
istendiğini idamımın,
dava daha ilk adımında
ve bir şalgam gibi koparmıyorlar henüz
kellesini adamın.
Haydi bunlara boş ver.
Bunlar uzak bir ihtimal.
Nazım hikmet Piraye için:
“Alev saçlı, hemen ben yaşlarda bir kadındı. Çok iyi bir kadın. Ve akıllı. Kız kardeşim sebebiyle birkaç yıldır tanıyorduk birbirimizi. Ve işte bir gün, öyle kendiliğinden karar verdik evlenmeye. Onunla iyi, dingin bir yaşam süreceğime emindim. Çok güzel bir kadın değildi ve bu da olumlu birşeydi benim için. Çünkü kıskançlığın çılgınlığını yaşamıştım artık. 1932 yılında evlendik. Gerçekten de her şey düşlediğim gibi oldu.”
Nâzım Hikmet babası Hikmet Beyi çok sever. Onu hem babası, hem de kardeşi, arkadaşı sayar. Bunu 1 Ocak 1932’de yazdığı şu dizelerle dile getirir:
Baba!
her yılbaşında
sana söyleyecek
Sade seni düşündüm kestanenin altında
Sade seni, yani Memedi
Sade seninle Memedi, yani memleketi…
Sayfa 69Kitabı okudu
Feryad-ı Vatan(Nazım Hikmet'in ilk şiiri)
Sisli bir sabahtı henüz
Etrafı bürümüştü bir duman
Uzaktan geldi bir ses ah aman aman!
Sen bu feryad-ı vatanı dinle işit
Dinle de vicdanına öyle hükmet
Vatanın parçalanmış bağrı
Bekliyor senden ümit.
Otobiyografi
Nâzım Hikmet
1902’de doğdum
doğduğum şehre dönmedim bir daha
geriye dönmeyi sevmem
"Beni benden öğren. Herkese aynı değilim."
Belki Birimiz Öleceğiz
Sonra aramıza şehirler girecek,
Hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek.
Ben ne zaman Sinan’ın Süleymaniye’sini hatırlasam Türk emekçisinin yaratıcılığına olan inancım artar. Kendimi feraha çıkmış hissederim.
Tarihinde Bedrettin hareketi gibi bir destan söyleyebilmiş her milletin şuurlu proleteri bundan bir millî gurur duyar. Evet, Bedrettin hareketi aynı zamanda benim millî gururumdur. Millî gurur! Sözlerden ürkme! İki kelimenin yan yana gelişi seni korkutmasın.
Lenin’i hatırla. Aktardığı uzun bölümde Lenin şöyle sesleniyor: ‘Biz şuurlu Rus proleterleri millî şuur duygusuna yabancı mıyız? Elbette hayır!(….) Biz millî gurur duygusuyla meşbuuz (dopdoluyuz)’.
Sayfa 204
yani benim fakir, cesur, çalışkan milletim,
her millet gibi büyük Türk milleti
Sayfa 22