"Sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?" diye soran
Nazım Hikmet, herhangi bir Türk şairi değildir.
Nazım Hikmet annesi ressam, kendisi şair olmakla birlikte Genç Türkiye Cumhuriyeti'nin kurulma aşamasındaki kültür değişiminde emeği olan bir önemli bir sanat adamıdır.
Abidin Dino şöyle ifade ediyor:
"İster yazar ister çizer olalım, her birimizde gördüğü küçük olumlu belirtiyi göklere çıkarmış, bizleri kapı kapı, kent kent, ülke ülke dolaşıp tanıtmış, çevirtmiş, göstermiş, anlatmıştır!
Nazım Hikmet için sanat, hep birlikte girişilmiş bir açık deniz seferidir. Yine Türk sanatı bir bütün olarak var olacaktı; işini gücünü, şiiri bırakıp bizler uğruna yitirdiği saatleri düşündükçe hem duygulanıyor hem üzülüyorum...
Sabahattin Ali, Kemal Tahir, Orhan Kemal, Yaşar Kemal, Sait Faik, Orhan Veli, Melih' Cevdet, Oktay Rifat ve başkaları, ressamlar, çalgı yaratıcıları Nazımın coşkusundan haberleri olsun olmasın, gani gani yararlandı."
Bursa Hapishanesinin adeta bir okul gibi olduğunu söyler Abidin Dino, orada mahpus olan Balaban resim yapmayı "Şair Baba" sından öğrenmiştir. Orhan Kemal'in şiirden ziyade düz yazıya yönlendirmiştir. Muhsin Ertuğrul sinemada deneyim için Moskova'ya gittiğinde Nazım'ın çevresiyle tanışmıştır.
Bu kitap dünyaca ünlü ressamımız Abidin Dino'nun Nazım için yazdığı yazılar ve O'nun Dino'lara yazdığı mektuplardan oluşmaktadır. Nazımın hayat hikayesi değildir. Dünyaca ünlü Nazım'ın Dünyaca ünlü Abidin gözüyle aktarılmasıdır.
Abidin başta yazılan soruyu da cevaplıyor, " yapamazdım, yapamayacağımı o da biliyordu".
Keyifli okumalar.
