“Ey nefsim ve ey arkadaşım! Aklınızı başınıza toplayınız.”(Bediüzzaman)
[…]
Zamanın kıymetini bilene İbnu’l-Vakt (Zamanın oğlu) denir. Bizler ibnu’l-vakt olmak için çabalamalıyız.
"Eyvah! Aldandık. Şu hayat-ı dünyeviyeyi sabit zannettik. O zan sebebiyle bütün bütün zayi’ ettik. Evet, şu güzeran-ı hayat bir uykudur, bir rüya gibi geçti. Şu temelsiz ömür dahi, bir rüzgâr gibi uçar, gider..." (Sözler)