Öykü Uçları (Çok Çok Kısa Öyküler)Ali Teoman

Aslında çok eski bir öyküydü, kuşaktan kuşağa aktarılan, tek bir söz bile söylemeksizin, susarak..

Adımlarım adımı her adımda siliyor, siliyorum, siliyorlar. Öyleyse benim adım nedir, adım nedir, adım ne?

Dur! Durma! Ardındaki kuduz itler, die dir auf den Fersen sind, yetişebilirler sana. Ensende hissetmek onların soluğunu: Kimi zaman her şeyden tiksiniyorsun, her şeyi olduğu gibi bırakmak ve kaçıp gitmek istiyorsun uzaklara. İnsanlar canını sıkıyor, sevgileriyle, sevgisizlikleriyle seni boğuyorlar. Bozuk plak gibi kendisini yineleyip duruyor yaşam. Bütün bildikle­rini unutmak ve yeniden başlamak istiyorsun yaşama: Depart au zero, start from scratch, tabula rasa. Ama ancak peri masalla­rında olur bu, sen ise kendi kabusunun içine hapsolmuşsun: Perfectly imprisoned in thine own chest. Bu göğsü yırtmaya bir bıçak gerek, büyük bir bıçak, keskin bir bıçak, ipekten bir kı­lıç:
A sordid sword, un triste sort dont tu ne te preoccupe pas. You can't be bothered about that, can you?

Ağbi, diyordu, ağbi, sen onun kokusunu bilir misin, ele avuca sığmaz o ruh, bir anda burun deliklerinden kafatasının en ücra köşelerine sokuluveren, beyin kıvrımlarının kuytuluklarına sinen o kes­kin buhur? Hani ağır kokulu ciğerci dükkanlarının yeşil si­neklerin uçuştuğu donuk vitrinlerinde gördüğün, bildin mi? Hani şu morumsu kızıl kılcal damarlarla kaplı, hani şu soğuk ve pörsük? Senin, ağbi, ve benim ve bu tekinsiz sokakları ar­şınlayan herbirkeslerin. Ha bir eksik, ha bir fazla, ne çıkar? Sonunda o izbe vitrinin mülevves mermerinde yatmayacak mıyız hepimiz? Hepimizin göğsünü yırtan aynı kör bisturi olmayacak mı? Aynı habis iştahayla izale edilmeyecek mi bikrimiz?

Böğrüne saplanan akkor demiri sevmeyi yavaş yavaş öğreniyordu.

Unutuş galip gelecek, nesnenin yazıya dökülmemiş öyküsü yitip gidecek seninle birlikte. Yalnızca bunun için bile değmez mi yazmaya bu önemsiz ayrıntıları? Nesnenin suskun varoluşu değilse nedir bizim yaşamımıza ayırt edici damgasını vuran?
İnanmayacaksınız, geçenlerde durup dururken çatlayı­verdi mutfak penceresinin camı!