Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Papazın Kızı (Minikitap)
George OrwellPapazın Kızı (Minikitap) Yorumları ve İncelemeleri
Papazın Kızı (Minikitap) yorumları ve incelemelerini, Papazın Kızı (Minikitap) kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Papazın Kızı (Minikitap) puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bugüne kadar okuduğum George Orwell romanlarının aksine, (1984, Hayvan Çiftliği) pek beğenmediğim bir eser oldu kendisi.
İyi araştırılmalı, çünkü bu eseri dublörü filan yazmış olabilir. Çok yavan bir tadı var. Bu gözler, Virginia Woolf okurken bile böyle zorluk çekmedi.. Kitabın bitimine 50 sayfa kalmasına rağmen, 2-3 kere elime alıp, geri bıraktığımı söyleyebilirim.
Yazar, inancın şartlara göre nasıl değişkenlikler gösterebileceğini anlatmaya çalışmış. Fakat, konu o kadar sıkışıp kalmış ki, okuyucuyu etkisi altına almaktan yoksun, heyecanı olmayan bir kitap çıkmış ortaya.
Takdir edersiniz ki böyle eserlerde, okurun karakterleri benimsemesi zorlaşır, okuduğu esere yönelik merak duygusu azalır.
Dorothy Hare taşrada bir kilise papazının kızıdır.Bencil ve aksi babasının kilise cemaati ile ilişkilerini düzenleyen, ev ve kilise ile ilgili her işin peşinde koşturan odur.Tanrı’ya inancı sağlam Dorothy, nedendir bilinmez bir hafıza kaybıyla bir gün kendini sokaklarda beş parasız bulur.Bu bölüm Paris ve Londra’da Beş Parasız kitabını hatırlattı bana.Trafalgar Meydanı’nda geçen üçüncü bölüm çok etkileyiciydi.
Dorothy’nin öğretmenlik yaptığı Ringwood Evi Kız Akademisi’nde başlangıçta var olan (ya da olmayan demeli) eğitim sistemini değiştirme çabalarının aldığı eleştiriler nedeniyle sonuçsuz kalıp, sistemi olduğu gibi kabul etmesi, eğitim sistemine hatta burjuva değerlerine sağlam eleştiriler içeriyordu.Tamamen farklı, zor bir hayatı yaşamak zorunda kalan Dorothy öncelikle Tanrı inancını kaybeder.Bay Warburton haklıydı belki de...Başından beri aslında gerçekten inanmıyor da olabilirdi.
“İçinde bulunduğu güçlüğün çözümünün, bir çözüm olmadığı gerçeğini kabullenmekte yattığını bilinçli olarak ayırt etmedi; elindeki işe devam ettiğin sürece işin nihai amacının önemsizleştiği gerçeğini; insan alışılmış, yararlı ve kabul edilebilir olanı yaptığı müddetçe inanç ile inançsızlığın bir olduğu gerçeğini.Bu düşünceleri henüz tam kendi kendine ifade edemiyor, sadece onların doğrultusunda hareket edebiliyordu.Belki çok daha sonra ifade edebilecek ve onlarda bir teselli bulacaktı.” syf 325
Papazın Kızı’nı çok beğendim.
Papazın Kızı
Haziran ayında okuyabildiğim tek kitap “Papazın Kızı”. Soğuk, duyarsız, ilgisiz, katı bir babanın kızı Doroty Hare. Günah olduğunu düşündüğü her şeyi -zihninden geçen en ufak düşünce için bile- kendisini cezalandırmakta yeterince iyi ibadet edip etmediğini sorgulamaktadır. Bir yandan kilisenin işleriyle ilgilenirken bir yandan evin işlerini yapmaktadır. Yaşadığı baskılar, arkadaş olarak gördüğü adamın evinden çıkarken dedikoducu komşunun görmesi ve kendisinin dedikodusunu yapacağını fark etmesiyle patlak verir. Uyandığında kim olduğunu, nerede olduğunu bilemez bir hale uyanır, kendine dair hiçbir tanımı yoktur. Geçmişteki yaşantısından çok farklı bir yaşam sürer. Bu süreçte kendi benliğinin en büyük parçalarından birini, inancını kaybetmiştir ve bir daha kazanamayacaktır. Belki de babasına bilinçsizce duyduğu öfke, kilise, ev işlerinin yoğunluğunun faturasını kendisine çıkarmaktan bunalan bünye tüm bunların sorumlusu olarak inancını görmüş olabilir. Baskı, stres gibi etmenler ufak çaplı unutkanlıklara sebep olabilirken yoğun ve sürekli stres, baskı derealizasyon yaşanmasına sebep olabilir. Aslında tam olarak nedeni bilinmemekte, nedeni kişiye göre değişiklik göstermektedir. Doroty’nin bu durumu yaşamasından çok babası kızının evde olmadığını gördüğünde sadece yemek saatleri aksıyor diye sinirlenip üzülmesi beni gerçekten üzdü. Doroty’nin sevgisiz büyümüşlüğünün göstergesi olarak düşündüm bir yandan da. Kitap çok hızlı ilerlemiyor. Ancak bu tarz konulara ilgiliniz varsa okumanızı tavsiye ederim.
Bir anda gözlerinizi açtığınızda hiç bilemdiğiniz insanların arasında hiç bilmediğiniz bir cografya da kendinizi bulsanız ve maziniz hakkında tek bir şey bile hatırlamıyor olsanız ne yapardınız?
İşte bu kitap tam olarak bunu anlatıyor.
Maziniz kötü bile olsa eninde sonunda unutuluyor ve insanlar için birkaç günlüğüne konuşulacak bir şey olup ardından sanki hiç yaşanmamış gibi hayat devam ediyor.
Bu kitap tam olarak bize günümüzde "elalem ne der" sözünün ne kadar saçma ve boş bir söz olduğunu kanıtlıyor.
Papazın Kızı beni hayal kırıklığına uğrattın. Yazarın George Orwell olunca garanti bir kitap olarak görmüştüm seni ama sen çok değişken çıktın. Üstelik en önemli bir soruyu havada bıraktın. Allah aşkına adını aldığın kıza durduk yere nasıl hafızasını yitirttin ve yollara düşürdün? Hadi hafızasını kaybettirdin diyelim, gecenin bir vakti nasıl o evden çıkıp çok çok uzaklara nasıl gönderdin?
Anlayacağınız her yönüyle yetersiz bir kitaptı benim için. 5 bölümden oluşan kitabın her bölümde farklı öykü okuyor havası vardı. Tamam kişiler ve olaylar birbirine bağlıydı ama olay örgüsü bir anda kopup bambaşka yöne kayıyordu. Bolca papaz, dindar ve eğitimci kötüleme; iyi yürekli ama hırsız, şehvet düşkünü ama kurtarıcı rollerini de ön plana çıkarma vardı.
Kısacası bu kitabı pek beğenmedim. Okuma arkadaşım beklentimin 1984 kalitesinde olduğu için hüsrana uğradığımı söylüyor ki, bu da bir bakıma beni rahatlattı. @bronze42 hem fikir alışverişinde bulunduğumuz, hem de eşlik ettiğin için teşekkürler.
Yazacaklarım bu kadar sevgiyle ve kitapla kalın...
George Orwell karşımıza sağlam bir eleştiri kitabı ile geliyor. İnanç çatışması kitapta çok başarılı işlenmiş. Tabii Rus edebiyatı ile kıyasladığınızda biraz sönük kaldığını belirtmek gerekir.
Kitap Papazın Kızı Dorothy'nin yaşadığı dinsel çekişmeler, yoksulluk, hayatta kalma mücadelesi ve eğitim sistemi eleştirilerini bize yöneltiyor. Kadının toplumdaki yerinin sorgulandığı 1930 İngiltere'sine ışık tutmak istemiş.
Kitap beni yer yer çok sıktı doğrusu, artık bitsin dediğim yerler oldu. George Orwell'in ilk defa bir kitabından sıkıldım. Fakat sonunu iyi bağladı. Bundan dolayı puanımı biraz düşük tuttum.
Herkese iyi okumalar.
Dünya savaşının olduğu dönemde taşrada bir kilise papazının kızı olan Dorothy Hare’nin hikayesi. Oldukça da etkileyicidir. Olaylar bir nedene bağlanır ki Chaplin de benzerini yapmıştır hem de birkaç defa. Şimdi buna bakalım.
Babası tüm görevleri Dorothy’e yıkar ilk başta. Yani borçlarla, kiliseyle, cemaatle ve kendi işleriyle ilgilenecektir. Tabi bir gün aniden ne olduysa kendini ortada, sefil halde bulacaktır da. Toplumdaki yaşantının bu değişi aslında şu yanlış anımsamıyorsam Büyük Buhran dönemini anlatmaya yöneliktir.
İngiliz kadınlarının durumu başta olmak üzere, işsizler ve evsizlerin haline göz atıyoruz. Zıt kavramları inceliyoruz. İnanç, ahlak ve zenginlik kavramlarıyla bunların tam tersini irdeliyoruz. Bu yönden de dikkat çekici bir eser çıkıyor karşımıza.
Biraz zayıf gibi dursa da konu itibariyle ve içeriğin dikkat çekiciliğiyle önemli görüyorum bu eserini. İyi okumalar dilerim..
Bitirmek için o kadar çok uğraştım ve sonunda oldu.
Okuduğum George Orwel kitaplarından en sevmediğim kitap diyebilirim.
Hikaye Papazın kızı Dorothy’in babasının görevinden ötürü yaptığı yardımlar, babasına olan bağlılığını konu almakta.
Küçücük bir mesele de küçük kasabalarda bir iftiranın sonucunda insanın başına neler gelebileceğini anlatmaktadır.
Belki bazı okurların hoşuna gitmiş olabilir ama ben gerçekten bir türlü sevemedim, yarım bırakmamak için gerçekten büyük çaba sarf ettim.
Yine de size kalmış okuyup okumamak :)
Yorumum ️
Bu kitabı beğendim. Dorothy karakteri sayesinde monotonluğu, orta kesimi, fakirliği, açlığı, parça parça gösteren bir yapıt. Arada işlenen inanç ve inançsızlığın sorgulanması ek olarak her bölümde var. Buna göre okuyun derim zaten George Orwell sosyalist olduğundan tüm kitaplarında bundan az veya çok bahsediyor romanlarında.
İnsanı üşüten bir başyapıt!
Herhangi bir Stefan Zweig hikayesi gibi başlayan, 'Paris ve Londra' da Beş Parasız' havasında devam eden, sonlara doğru 'Çalıkuşu' na bağlayan ilginç bir Orwell eseri. Okurken büyük keyif aldım, içeriğin zenginliğine hayran kaldım.