Kitap her ne kadar fantastik-bilim-kurgu alanında çığır açsa da, altında bir sürü alegori yatıyor. Kitabın belli bir omurgaya sahip olmamasının nedeni de, kitabın sonunda yazarlar tarafından açıklanıyor. Aslında bu, iki kafadarın kafalarında oluşturdukları bu büyücüler diyarı hakkındaki bir sürü küçük küçük masal ve anekdotların birleşimi ile yazılmış.
Kitabın bir bölümünde yine insanın hazza ve mutluluğa olan açlığı biraz doğa üstü, biraz da felsefi olarak ele alınmış; üzerine deney yapılmış. Yine bir bölümünde demir perde metaforu ete kemiğe bürünmüş ve yazar kısa bir süre de olsa kafasını uzatıp perdenin arkasına bakmıştır.
Dönemin koşulları ve ülkenin denetim mekanizmalarının gözü önünde, oldukça özgün bir kitap yazabilmişler diye düşünüyorum. Kitap ağır, herkese göre değil. Beğendiğimi söylemekle beraber bitirdiğime de seviniyorum, ne yalan söyleyeyim.
