Peygamberimin Sevdiği Müslüman

Peygamber efendimiz bir hanımın çocuğuna seslendiğini duydu:
"Gel! Bak sana ne vereceğim!" diyordu. Ona sordu:
"Çocuk yanına gelince ne vereceksin?"
"Hurma vereceğim."
Allah'ın sevgili elçisi o hanıma şunu söyledi:
"Eğer çocuğa bir şey vermeseydin, bu söz defterine bir yalan olarak yazılacaktı."
Demek ki insan sadece çocuğunu değil, kendini de doğru söze alıştırmalı.

Peygamber Efendimiz de;
Allah Teâlâ'nın ilim öğrenmeye başlayan kimseye cennete giden yolu kolaylaştıracağını müjdelemiş.

Dil, Cenâb-ı Hakk'ın en büyük nimetlerinden biridir.
Allah'ı zikretmesi, güzel söz söylemesi onun hünerlerinden sadece ikisidir.
Bununla beraber sorumluluğu çok büyüktür.
Peygamber Efendimizin "Allahım! Dilimin şerrinden sana sığınırım" diye dua etmesi de bunu göstermektedir.

Ey peygamber! Şöyle de:
Ey mülkün sahibi olan Allah'ım!
Sen mülkü dilediğine verir, dinlediğinde de çekip alırsın.
Diledigini aziz eder, dilediğini zillete düşürürsün.
Bütün hayır senin elindedir. Elbette senin gücün herşeye yeter.

"Gündüzü geceye katar, geceyi de gündüze katarsın.
Ölüden diriyi çıkarır, diriden de ölüyü çıkarırsın.
Dilediğini de hesapsız şekilde rızıklandırırsın."

Sûra üflenecek
...
Sûra üflendiği anda korkunç bir sarsıntı hissedilecek,
yeryüzü ve dağlar birbirine çarpıp un ufak olacak,
o kocaman dağlar toz gibi savrulacak,
gökyüzü parçalanıp yarılacak, düzeni büsbütün bozulacak,
erimiş maden haline gelecek,
güneş karanlığa gömülecek,
yıldızlar kararıp birer birer dökülecek,
denizler alev alev yanacak ve birbirine karışacak,
bütün hayvanlar bir araya toplanacak,
yeryüzü inişsiz, cıkışsız dümdüz bir hale gelecek,
yerde, gökte ne varsa, Allah'ın dinledikleri dışında, hepsi ölecek,
o gün emzikli kadınlar emzirdigi çocuğu unutacak,
gebe kadınlar çocuklarını düşürecek,
çocukların bile saçı agaracak,
ve bütün insanlar, sarhoş olmadıkları halde sarhoş gibi dolaşacaklar.
Kısacası, evrende ki her şey yok olacak, sadece Allah kalacak.

Peygamber efendimiz, öğüt isteyen birine, Allah'tan korkup dosdoğru olmasını söyledi. Ondan sonra hangi şeyin önemli olduğunu sorunca da dilini tutarak "İşte bu!" buyurdu.

Birgün bir bedevî Resûl-i Ekrem'in huzuruna geldi.

"Ey Allah'ın elçisi!" dedi. "İslâmiyet'in emirleri pek çoğaldı. Bana, hiç ihmal etmeden yapacağım az öz bir şey öğret!"

Peygamber Efendimiz ona:

"Dilin hep Allah'ı zikretsin" buyurdu.