Ağzım var öyleyse faniyim, demek hiç de yanlış olmayacak. Yemek yiyorum öyleyse faniyim, geçiciyim, ölümlüyüm. Ağzım, kendi kendime yeterli olmadığımı hatırlatıyor bana. Kendi dışımdaki başka şeylere ihtiyacımı, onlara bağımlılığımı, onlar olmaksızın yaşayamayacağımı hatırlatıyor.