Kapitalist sistemde insanlar, sitemin kendilerinde oluşturduğu kabukta yaşarlar. Tüm öğretiler, eğitimler, duygular, topumsal yapılanmalar, kişisel ve toplumsal ilişkiler bu kabuğu sağlamlaştırmaktan, insanı sermayenin kölesi olmaktan başka bir amaca hizmet etmez. Sermaye, günlük olayların içerisinden kendi işine yarayabilecekleri alır ve kendi yararına onu işler.
Yılmaz Güney bu süreci Mehmet Salpa aracılığı ile dile getiriyor. Yenilenmek, hiç durmadan kendini yenilemek yazarın en çok üzerinde durduğu kavram.
En başta başlayan sorular kitabın sonunda bir bombardımana dönüşerek sol aydınının suçlanmasına varıyor.
Kitabı, derin bir felsefi birikimin, sorunun kaynağını işaret ederek Türk solundan hesap sorması olarak algılayabileceğimizi düşünüyorum.
Güçlü bir dil ve sıradışı bir anlatım tarzı, keskin ve dolaysız bir düşünsel iz sürmeyle birleşmiş.
İyi okumalar!
