Seçme Öyküler değil de Saçma Öyküler olsaymış kitabın adı daha yerinde olurmuş. Saçma derken, lüzumsuz, istenmeyen anlamında söylemiyorum bunu. Literatürde bunun bir yeri var. Şiirde de var nitekim bu. Saçma, anlama yer vermeyen, klasik yapı ve düsturdan uzak metinler bunlar. Okuduğunuzda, ee neydi ki yani şimdi bu, sorusunu sormanız kaçınılmaz. Öyleyse niye okuyoruz biz bu adamları? Çünkü saçma olanı da değerli buluyoruz. Böyle de bir şey varmış, diyoruz. Ve hepsinden önemlisi, kendi açımdan, saçma ve komik arasında rötarsız bir bağlantı görüyoruz.
Mizahı oluşturan en önemli unsurlar nedir sorusuna cevaben, ''tekrar'' ve ''saçma''yı gözü kapalı verebilirim bu durumda. Daniil Harms'tan okuduğum bir önceki Ufak Tefek Olaylar adlı kitabı daha bir komikti. Bu kitapta ondan da seçilmiş hikayeler mevcut. Eğer bu türün bir takipçisi değilseniz, edebiyata henüz ısınan biriyseniz, başka eserlere, başka yazarlara bakmakta fayda var. Ha yok, ben severim böyle abidik gubidik, farklı tür uçları diyorsanız Daniil Harms'a ve onu okurken zihnimde canlanan Ferhan Şensoy ustalarından Boris Vian'a da bir bakın derim, vesselam...
