cidden şu ana kadar beni en zorlayan kitaplardan birisi ses ve öfke. yaklaşık iki ay elimde süründü diyebilirim, yarım bırakmakta geçmedi içimden. üçüncü bölüme gelince bir oh çekeyim dedim ama üçüncü bölümünün sonuna doğru artık kitap elimden kaydı gitti, cidden çok acayip bir üslup. kim kimin kardeşi, kim ne diyor, ne zaman, italik yazılar tamamen bağlantısız, olay akışı neredeyse yok... sabırlı okuyucudan çok beyin egzersizini kitap okurken seven arkadaşlara önerebilirim, onun dışında son sayfalarında yarım bıraktığım ilk kitap oldu...