Şeytan Gönderileri
Şeytan kitaplarını, Şeytan sözleri ve alıntılarını, Şeytan yazarlarını, Şeytan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Rönesans'ın ilk dönemlerinden önce en tipik Şeytan şekli, özel-
likle de Mikael'e karşı savaşırken, çoğu zaman yedi başlı olan bir
ejderdir. Muhtemelen grafik sanatlarda kullanılan yedi başın edebi
kaynağı, Vahiy Kitabı'ndaki yedi başlı büyük kırmızı ejder tasviri-
dir. Aziz Yuhanna'nın ilk olarak neden yedi başlı bir ejder hayal et-
tiği ise başka bir sorudur. Belki de bu ejder, Hydra'yı öldüren Her-
cules'in öyküsünden ve resimlerinden gelmiştir - ama Hydra'nın
dokuz başı vardır. Eski Yakın Doğu kaynakları bu konuda fikir ve-
ıebilir. Suriye'de Ras Şamra'da bulunan bir. tabletteki yazının bir
bölümü şunu söyler (Cyril Gordon'un çevirisiyle):
Lotan'ı, o kaçan yılanı öldürdüğünde,
[Ve] bu kıvrım kıvrım kıvrılan yılanın sonunu getirdiğinde,
yedi başlı Shalyat .
. .
Satan, Gerona Beatus 'ta da Cehennem Hükümdarı' dır. Bacakla-
rına yılanlar dolanmış bir şekilde şeytanların arasında oturur. Başı-
nın etrafındaki dişli tekerlek parmakları taç olabilir; ama belki de
alev almış saçını temsil etmektedir
Ancak III. yüzyıldan sonra Kilise'nin endişeleneceği çok daha
ciddi bir sapkınlık çıktı ortaya. Hindistan' a seyahat eden bir Pers
. olan Mani, 1 Shapur tarafından desteklendi, Shapur 'dan sonra tah-
ta geçen 1 _Bahram'la arası bozuldu ve 277 yılında hapishanede öl-
dü. (Augustinus, bu iyi Papaz, din değiştirene kadar onun en ünlü
takipçisiydi.) Maniciliğin kökleri Bilinircilik'teydi ve Zerdüşt, Me-
sih ve Buda'yla bağlan vardı. Bizim konumuzla ilgili olarak, Ma-
niciliğin Bilinirciliğin içinde yer alan Pers dualizmini güçlendirdi-
ğini söyleyebiliriz: Aydınlık ve karanlık ilkeleri eşit ölçüde güçlü,
eşit ölçüde sonsuzdu. Bilinircilik ve Manicilik'le çakışan, iç sap-
kınlıklara karşı verilen beş yüzyıllık mücadele, Kilise düşünüşü
üzerinde izini bırakmıştı. Dualizmin hiçbir biçimine tahammül edi-
lemezdi: Bu, Teslis 'ten Kilise'nin işlevine kadar, kritik durumda
olan bütün Kilise öğretisini tehlikeye attı. Bu nedenle Şeytan'ı Tan-
rı'nın düşmanı olarak tanımlamak hileli bir önermeydi ve bu, Şey-
tan paradoksuna yol açtı
Bir fikrin sapkın olduğu söylenmeden önce, ortodoksluğun
açıkça tarif edilmesi gerekir ve Latin Kilisesi'nin bunu yapması beş
yüzyıldan fazla sürdü. il. yüzyılda Marcion, Eski Ahit'i reddetti-
ğinde ve Pavlus'un on mektubunun ve kısaltılmış bir Luka'nın ger-
çek Kitabı Mukaddes 'i oluşturduğunu iddia ettiğinde, ancak, 1 85
yılında Kilise Kitabı Mukaddes' e dahil edilen, günümüze kadar
Hıristiyanlık sapkınlığı yaratmadıysa bile, insanlık tarihinde sap-
kınlığın hiç olmadığı kadar önemli olmasını sağladı. Yunanlılara
göre, sapkınlık (hairesein) farklı felsefeler arasında seçim yapılma-
sı anlamına geliyordu; Yunanlılar, Yahudiler ve Romalılara göre de
bu sözcüğün hiçbir ahliiki çağrışımı yoktu. Yeni Ahit'te bu sözcük
bazı aşağılayıcı nüanslarla ortaya çıktı ve VI. yüzyılda sapkınlık,
Hıristiyan öğretisinden sapma; tehlikeli, Şeytan 'tan türemiş bir
sapma anlamına geldi. Kabaca iki tür sapkınlık vardı: iç ve dış. Ta-
rihsel olarak Kilise 1 000 yılı dolaylarına kadar öncelikle iç sapkın-
lıklarla, ondan sonra da dış sapkınlıklarla ilgilendi.96 Dış sapkınlık-
lara (Katharlann öğretileri gibi) karşı verilen mücadelelerin doru-
ğunda Şeytan, Kıyamet Günü resimlerinde Hıristiyan evreninin
uyumlu bir parçasıydı. Ancak Şeytan'ın gücü, faaliyet alanı ve ya-
pısının tanımlanması iç sapkınlıklara (Adopsiyanizm' gibi) karşı
mücadele sırasında gerçekleşti. Keşiş Beatus, Mahşer ikonografisi-
nin temelini bu bağlamda (aşağıda "Beatus ile Kirlenme"de tanım-
lanan bağlam) ortaya attı.
Cehennemde şeytanların çoğu zaman kanatlan yoktur; ama
Cennet'ten kovulduklarında ya da Mikael'le savaşırken kesinlikle
kanatlarının olması gerekirdi. IX. yüzyıldan XIII. yüzyıla kadar Sa-
tan ve şeytanlarda, tüyleri siyahlaşmış, kısalmış ve birbirine karış-
mış olsa da meleklerin tüylü kanatlarından vardır. XIV. yüzyılda
Şeytan'ın kemikli siyah yarasa kanatları çıkıyor; tüylü kanatlanysa
yavaş yavaş kayboluyor. Elbette siyah yarasa kanatlan, meleklerin
açık renk, beyaz ya da güzel bir renge boyanmış tüylü kanatlarıyla
çok daha göze çarpan bir zıtlık yaratır.