Kendim okumadan kimseye kitap önermediğim gibi hiçbir çocuğa da okumadan okutmam,nolur nolmaz :) Tertemiz bir çocuk edebiyatı, okuması gayet keyifliydi. Gelelim konusuna:
Su, bebekken aile büyüklerinin baktığı ama okulla birlikte üzerinde fazlasıyla başarı beklentisi olan, notları sürekli takip edilen, kurstan kursa koşan, bir saatini bile boş geçiremeyen bir çocuktur. Öyle ki sofrada bile farklı bir sohbet etmek istese annesi ve babası tarafından "Hiçbir işe yaramayan bu şeyleri konuşarak zaman kaybetmeyelim, onu verimli kullanalım." sözleriyle karşılaşır. Tahmin edersiniz ki, bunaltıcı bir hayat.
Normalde okula babasıyla birlikte giderken, babaannesinin rahatsızlığın sebebiyle bir süre taksiyle gitmek zorunda kalır. Taksi, daha önce bindiği hiçbir araca benzemez. Neredeyse her istediği vardır. Taksici Harun, sıcak çikolata ikram ederek sohbete başlar. Koşulsuz, beklentisiz ve anlayışlı hali öyle çok cezbeder ki Su'yu, ahbap olurlar. Taksici Harun, aslen Ağrılı olan, iş için Yalova'ya taşınan, ancak 99 depreminde ailesini kaybetmiş, yeni hir düzen kurmak için İstanbul'a gelmiş biridir. Birlikte yaptıkları bu yolculuklar ikisi için de yeni kapılar açar, onları iyileştirir. Nasıl mı? O kadarını da siz okuyun, pişman olmazsınız.
Kitapta beni rahatsız eden tek şey, yabancı bir erkek olan taksicinin okul çağındaki kızla yakın olması oldu. Bunda bir şey yok elbette, ben küçükken de çok sevdiğim büyük erkek tanıdıklarım vardı. Ancak günümüzde kötü senaryolar, paranoyalar aldı başını gitti. Bundan nasibimi ben de almışım, belli.
