Büyük bir heves ve merakla biraz da Lovecraft bu eser için "başyapıt" nitelendirmesi yaptığından alıp okumaya başladım ancak benim için tek kelimeyle hüsran oldu. La havle çekerek, sıkıla bunala okudum. Belki yazıldığı dönemde korku edebiyatına çok büyük bir sıçrama yaptırmış olabilir ama ben o gözle okuyamadım ve umarım bidaha da karşılaşmayız, Allah'ına emanet
"Benim rüyaların saçmalık seviyesi: " tam olarak bu cümleyi söyledim bitirince. Çok ilginç farklılıkta bir kitap. Beğendim mi? Şahsen hayır. Konu farklı tabii ama gel beni oku'luk değil. Okumasam da olurmuş. Puan versem 6 verirdim. 10 üzerinden.
İki arkadaş İrlanda'da kamp yapmaya dağlara gidiyor. Kamp kurduktan sonra yürüyüş
Sınırdaki Ev ismine yakışır şekilde sınırda bir okuma serüveni sunuyor. Eser iki arkadaşın İrlanda kırsalında bir el yazması bulmasıyla başlıyor. Bundan sonra anlatıcı değişiyor ve el yazmasını kaleme alan, bu bölgede eski bir evde köpeği ve kız kardeşiyle yaşayan kahramanın ağzından dinliyoruz olanları. Başlangıçta klasik bir korku hikayesi gibi
Bu kitaba yapabileceğim kapsamlı bir inceleme ne yazık ki bulunmuyor zira korku türü pek okuduğum türlerden biri değildir. Yazar ne kadar yetenekli olsa da kitap bana istediğim şeyleri hissettiremiyor. Bu yüzden korku okumam çünkü kitabın içine dalamıyorum. Ne var ki bu kitap akıcı bir üsluba sahipti ve kendisini okuttu. Yer yer az da olsa gerdi. Sonları biraz daha soyut kavramlarla dolup taşsa da genel olarak hoş bir eserdi.
Ne yazık ki beğendiğim bir kitap olduğunu söyleyemeyeceğim. İlk nedenim öznel, çünkü korku kitaplarından çok hoşlanmıyorum. Bu hoşnutsuzluk bu bakış açımı da etkiledi muhtemelen. İki arkadaşın buldukları bir kitabın içeriğinden oluşan kitapta, yazarın hayal dünyası bana biraz fazla uçuk geldi. 20. yüzyılın başında gezegenler arası bir seyahati hayali bana ilginç geldi. Ama muhakkak beğenenler de olmuştur fakat benim ilgi sahamın dışında bir kitap oldu...
