Açık olan şudur ki, herkesin aynı bilgiyle susup kaldığı, aptal bir tekrara dönüşmüş bir hayat çok sıkıcı olurdu. Sıkıcının da ötesinde çok yıkıcı olurdu. Kaldı ki ölüm bir gün bu sığlığı da alacak elimizden. Albert Camus, madem ölüm var, insan bir kahraman gibi yaşamalı der.