Önceki incelemeleri okuyup, kitaba başlayıp ve yok artık diyerek bitirdiğim kitap. Adını Nizamiye Medreseleriyle duyduğumuz, taki eserini okuyana kadar saygı duyduğumuz Nizamülmülk beyefendinin bu eseri benim için öğretici oldu. Muhtemelen dedem Alparslan ın çeşitli nedenlerle sarayına aldığı, arada devlet meseleleri ve hayat hakkında danıştığı biri belliki. Ayrıca müslümanlığa geçişi hala devam eden türk toplumuna da pek yakışmış özellikle şaraptarlar ve kadınlar konusundaki yorumları. Kitapta, yazar tezlerini genellikle hadis ve hikayelerle desteklemiş. Pek az bir yerde türk tarihine ait hikaye yada ayet var. Geri kalanı tamamen fars hikaye ve söylencelerinden alintılar. Sonuç olarak kitaptan sadece şunlar kaldı aklımda. Kadın düşmanı, mezhepçi, hatta iranlıları saraya ve orduya sokmaya çalışıyor, en çokta bizim horasandan gelen inançlarımızı etkilemeye çalışıyor. Ayrıca yöneticilik konusunda da alınacak pek bir ders bulunmuyor içerisinde. Çünkü tamamen siyasi çıkarına bakıyor duruma :)
Yazık bu millete diyorum son olarak. Dün de aynı din tüccarı bugün de aynı din tüccarı.
