Sonsuz Bir Günbatımında
"-Gece mi gündüz mü?
-Hayır, dostum. Sonsuz bir günbatımı.
İki güvercinin rüzgârda geçişi ile
İki beyaz tabut gibi.
Ve birtakım gürültüler, uzakta, o tuhaf bozkırda.
Belirsiz , başıboş , anıların dolaşması gibi.
-Bir şey söylemeli
Bir şey söylemeli
Yüreğim birleşmek istiyor karanlıkla
Bir şey söylemeli
Ne kadar ağır bir unutkanlık
Bir elma düşüyor bir daldan yere
Âşık kanaryalarımın gagalarında kırılıyor sarı keten taneleri
Sarmaşık gülü mor damarlarını, esintinin sarhoşluğunda,
kurtuluşa bırakıyor
Bilinmez değişim kaygılarından
Ve burada, bende, kafamın içinde?"