Yazar; ince damarlarınızla ara sokaklarını, kalın damarlarınızla caddelerini, kalbinizle meydanını olmak üzere Sur Kenti'ni sizin içinizde kuruyor. Bütün sırlar sizin damarlarınızdan geçiyor.
Kitabın sayfaları içinizdeki kentin üzerine tutulmuş bir merceğe benziyor. Bazı cümlelerden dürbün yapıyorsunuz kentin ahvalini izliyorsunuz uzaktan. Evet kent içinizde ama yine de uzaktan izliyorsunuz işte. Bazı cümleler kaset ya da plak oluveriyor, yerleştiriyorsunuz gönlünüze kenti dinliyorsunuz. Bazen duvar oluyor cümleler karşısında kalakalıyorsunuz. Çift kanatlı kapı oluyorlar açmadan ilerleyemiyorsunuz. Bazen yol oluyor cümleler, yeri geliyor aheste aheste yürüyorsunuz yeri geliyor ardınıza bakmadan koşuyorsunuz. Nefes nefese kalıyorsunuz hâliyle. Ama mağdur etmiyor yazar sizi. Sayfaların arasına sözcüklerden hamak kurup uzanıyor ve dinleniyorsunuz. Sadece uzun menzilli bir silah yapamıyorsunuz sözcüklerden. Muhyettin'in idam edildiği urgana atış yapıp kurtaramıyorsunuz onu.
Kitap bitiyor, kendinizi bir dağ başında bırakılmış hissediyorsunuz. Dağdan inmeyi başarabildiğinizde zar zor adapte olup başlayabiliyorsunuz gündelik hayatınıza.
Âdem'e kelimeleri öğreten yaratana şükürler olsun.
