Babalarıyla yakınlık kurmak, ona benzemek, onunla iletişimde ve yakın ilişkide bulunmak erkek çocuklar için son derece önemli bir gelişim sürecidir. Babayla özdeşleşme, erkek çocukların erkek kimliğinin gelişmesinde, hayati önem taşır. Anneden farklı olarak, baba dış dünyayı, gücü, rekabeti, iktidarı, macerayı, "erkek olmayı", "erkek gibi davranmayı" temsil eder. Erkek çocuğun gelecekte bulunacağı dünyayı ve ortamı hazırlamada baba figürü son derece önemlidir.
Erkek çocuk için baba, sırtını dayayabileceği, örnek alabileceği, danışabileceği, gelecekte kendinin de yer alacağı dış dünyadır. Babanın yaşamından, başarı ve başarısızlıklarından, yaşam deneyimlerinden örnek ve yön almak, erkek çocuğun gelişiminde hayatidir.
Güç ve iktidarı simgeleyen babayla özdeşleşme kadar rekabet de çok önemlidir. Erkek çocuk, babasıyla çatışarak, dövüşüp rekabet ederek kendini dış dünyaya ve gelecekteki rolüne hazırlar. Bu gibi çatışmaların, şefkat ve sevgi alışverişleriyle dengelenerek yapılması, sağlıklı gelişmenin önemli bir parçasıdır. Ergenlik dönemindeki isyan ve kavgaları, erkek çocuğun kimlik geliştirme çabaları olarak görebilmek, bunlara izin verip sevgisini esirgememek, bir babanın çocuğuna gösterebileceği en büyük sevgi ve anlayış göstergesidir.