Tatar Çölü
Dino BuzzatiTatar Çölü Sözleri ve Alıntıları
Tatar Çölü sözleri ve alıntılarını, Tatar Çölü kitap alıntılarını, Tatar Çölü en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yine de zaman, gitgide daha hızlı bir biçimde akıp gidiyordu; sessiz ritmi yaşamı parçalara ayırıyor, insan geriye bir gözatmak için bile duramıyordu. "Dur! Dur!" diye bağırmak istiyor ama sonra bunun hiçbir yararı olmadığının farkına varıyordu. Her şey, insanlar, mevsimler, bulutlar, her şey kaçıp gidiyordu; insanın taşlara, bir kayanın tepesine asılması da yararsızdı, yorulan parmaklar gevşiyor, kollar, cansız bir şekilde düşüyor ve insan kendini bu çok yavaşlamış gibi görünen ama hiç durmayan ırmağa kapılmış buluveriyordu.
Sayfa 192Kitabı okudu
Yavaş yavaş güveni azalıyordu. İnsanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur. İşte tam da o dönemde, Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde diğerlerinin, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Sayfa 193Kitabı okudu
Aşağı yukan iki yıl sonra, bir akşam, Giovanni odasında uyuyordu. Yirmi iki ay, hiçbir yenilik getirmeksizin geçip gitmişti, o ise, yaşamın kendisine karşı özel bir hoşgörüsü olmalıymışçasına, bekleyişini kararlı bir biçimde sürdürmüştü. Halbuki yirmi iki ay uzundur, birçok şey olabilir: Yirmi iki ay yeni ailelerin kurulması, çocukların doğması hatta konuşmaya başlaması, otların olduğu yerde kocaman bir evin yükselmesi, güzel bir kadının yaşlanıp artık hiç kimse tarafından arzu edilmez hale gelmesi, bir hastalığın, en uzun hastalıklardan biri dahi olsa, harekete geçmesi (ki bu arada, insan, kaygısız yaşamaya devam eder), yavaş yavaş bedeni kemirmesi, bir süre duraklayıp iyileşme umudu vermesi, sona daha da derinleşerek yeniden ortaya çıkıp son umutlan kemirmesi için yeterlidir; yine de ölünün gömülüp, unutulmasına ve oğlunun yeniden gelmeye başlayıp, akşamlan mezarlığın parmaklıkları boyunca saf, temiz kızlarla gezinmesine vakit kalacaktır.
Oysa, Drogo’nun yaşamı durmuş gibiydi. Birbirinin tıpkısı olaylarla, aynı gün, ileriye doğru tek bir adım atmaksızın yüzlerce kez tekrarlanmıştı.
Sayfa 78 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor.
Sayfa 193 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
“Daha çok yol var mıdır? Yoo, şu ilerideki nehri geçmek şu yeşil tepeleri aşmak yeterlidir. Belki de varmışızdır bile. Şu ağaçlar, kırlar, şu beyaz ev belki de bizim aradığımız şeylerdir. Bir an, bunun doğru olduğuna inanıp, orada durmak isteriz. Sonra, kulağımıza ileride daha iyisinin olduğu çalınır ve tasasız bir biçimde yeniden yola koyuluruz.”
Sayfa 49Kitabı okudu
Neden hiç kimse asla doğruyu söyleme cesaretini göstermedi?
Sayfa 171Kitabı okudu
ölümün karşısına asker gibi çık ki, hiç olmazsa kandırılmış yaşamın güzel bitsin.
Sayfa 230
"hep aynı suratlar, aynı söylem, aynı görev, aynı kağıtlar,"
Sayfa 146
Bir insan acı çektiğinde diğerlerinin duydukları Sevgi ne denli büyük olursa olsun bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti
Sayfa 193 - İletişim yayınlarıKitabı okudu
Nedeni bilinmeksizin zaman, günleri birbiri ardından yutarak, çok daha hızlı bir biçimde akıp gitmeye başlamıştı.
Sayfa 185