Tatar Çölü
Dino BuzzatiEn Eski Tatar Çölü Sözleri ve Alıntıları
En Eski Tatar Çölü sözleri ve alıntılarını, en eski Tatar Çölü kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kar, yoğun bir şekilde yağıyor, taraçaları kaplıyordu. Kara bakarken, Drogo, her zamanki endişesini daha da güçlü bir biçimde duyumsadı; gençliğini, önünde kendisini bekleyen uzun yılları düşünerek bu duygudan kurtulmaya çalıştı ama başaramadı. Nedeni bilinmeksizin zaman, günleri birbiri ardından yutarak, çok daha hızlı bir biçimde akıp gitmeye başlamıştı. İnsan şöyle bir çevresine bakana kadar akşam oluyor, güneş ufukta kayboluyor, derken öbür taraftan yeniden belirerek karla kaplı dünyayı aydınlatıyordu.
Sayfa 185Kitabı okudu
Yine de zaman, gitgide daha hızlı bir biçimde akıp gidiyordu; sessiz ritmi yaşamı parçalara ayırıyor, insan geriye bir gözatmak için bile duramıyordu. "Dur! Dur!" diye bağırmak istiyor ama sonra bunun hiçbir yararı olmadığının farkına varıyordu. Her şey, insanlar, mevsimler, bulutlar, her şey kaçıp gidiyordu; insanın taşlara, bir kayanın tepesine asılması da yararsızdı, yorulan parmaklar gevşiyor, kollar, cansız bir şekilde düşüyor ve insan kendini bu çok yavaşlamış gibi görünen ama hiç durmayan ırmağa kapılmış buluveriyordu.
Sayfa 192Kitabı okudu
Yavaş yavaş güveni azalıyordu. İnsanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur. İşte tam da o dönemde, Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde diğerlerinin, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Sayfa 193Kitabı okudu
Hayır, Drogo fiziksel olarak çökmemişti, eğer yeniden ata binmek ya da merdivenleri hızla çıkmak istese, bunu pekala yapabilirdi ama önemli olan bu değildi. Önemli olan, böyle bir şeye hiç heves etmemesiydi, öğleden sonraları taşlıklı ovada yürüyüş yapacağına kısa bir uyku çekmeyi tercih ediyordu. İşte önemli olan budur, ancak bu yılların geçişinin bir göstergesidir.
Sayfa 199Kitabı okudu
(...) Kırışmış yanaklarından yavaşça acı gözyaşları dökülüyordu, her şey çok zavallı bir biçimde son buluyordu ve söylenecek hiçbir şey yoktu.
Sayfa 224Kitabı okudu
Büyüyen ve yoğunlaşan bir gölgenin ta en diplerden üzerine doğru yürüdüğünü hissediyordu; ama ölüm söz konusu olduğunda haftalar ve aylar bile pek küçük birimlerdi. Demek ki yaşam bir tür şakaydı: Kibirinden, girdiği bir iddia yüzünden her şeyi yitirmişti.
Sayfa 229Kitabı okudu