Artık içten itiraflardaki büyüklüğü hissedebiliyor, affetmenin yüceliğini kabul ediyordu. Tabii bu arada din perdesi arkasında hünerlerini gösterebileceği fırsatların zuhur edeceğini de anlamıştı.
“İnsan zekasının en büyük esrarı da budur zaten. Her şey yerli yerine düşer, karışıklıklar düzene girer; anlaşılmazlar aydınlanır; anlamsızlıklar, anlam tacını giyerler.”