Hiç ummadığım bir şekilde kitaba hayran kaldım. Öykülerin kendi içinde bir bir bütün olması, karakterlerin ruh halinde ki değişimler etkileyiciydi. Buhranlı ve sorunlu hayatların irdelenmesi her yazarın ustalıkla altından kalkabileceği bir durum değildir. Özellikle son hikaye çok etkileyiciydi.
"AMNESIE IN LITTERIS
... Soru nasıldı? Hah, tamam, şöyleydi: Beni etkileyen, içime işleyen, bende iz bırakan, sarsan, hatta yolumu şaşırtan ya da beni yoldan çıkaran kitap hangisidir? " paragrafıyla başladı ve direkt o hayatın içine dahil oldum.
Kitap bu kadar kısa ve öz yazılmışken beni neden bu kadar derinlemesine etkiledi? Sanırım yazarın da okura yaşatmak istediği duygu tam olarak buydu.
