Kitapla ilgili karmakarışık hissediyorum. Son 20 sayfası beni öyle bir duygu türbülansına soktu ki. İkinci kez okuyuşum, unutmuşum, sonu beklenmedikti. Kitabı okurken düşünmedim değil acaba Sartre de Mathieu'nun bu özgürlükle alakalı kafasını allak bullak eden düşüncelerine sahip olmuş muydu ya da felsefesini oluşturduktan sonra bile içinde acaba sorusu kalmış mıydı?.
Daha fazla şey yazmak isterdim, fakat donakaldım duygusal olarak.
