Xalid Hüseyninin qələmindən oxuduğum ilk kitab "Və dağlardan səda gəldi" oldu. Kitab çox gözəl yazılmışdı və axıcı idi. Müəllif hadisələri və obrazları əla əlaqələndirmişdi. Pərvanə, bacı və qardaşı Məsumə və Nəbi, həyat yoldaşı Sabur, Saburun övladlarının sonrakı taleyi... Yunan əsilli Markos, Talia və onların bu ailə ilə əlaqəsi... Daha neçə-neçə obraz və həyat hekayələri... Dediyim kimi, əlaqələndirmə sizi heyran edir... Hadisələr Əfqanıstandan Fransaya, ABŞ-dan Yunanıstana uzanır...
.
Hər kitabı oxumamışdan qabaq onun haqqında başqa oxucuların fikirlərini öyrənirəm. "Və dağlardan səda gəldi" haqqında rəyləri oxuyanda belə bir fikirlə qarşılaşdım:"Obrazların sayı çoxdur və hadisələr arasında əlaqə zəifdir, həm də hər fəsil başqa şəxsin dilindən danışılır deyə qarışıqlıq yaranır". Hər kəsin öz düşüncəsi var, amma mən bu fikirlərlə razı deyiləm. Əvvəla, bir əsərdə obraz sayının çoxluğu heç də pis deyil(əgər müəllif işləyə bilirsə). Hər fəslin başqa obraz tərəfindən danışılması isə kitaba ayrı hava qatır.
.
Kitabı sizə tövsiyə edirəm. Bəs siz müəllifin bu və ya digər kitabını oxumusunuz? Xoş mütaliələr :)