Xewnên Zîvîn
Fatma SavciXewnên Zîvîn Gönderileri
Xewnên Zîvîn kitaplarını, Xewnên Zîvîn sözleri ve alıntılarını, Xewnên Zîvîn yazarlarını, Xewnên Zîvîn yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Me qewlê xwe danîbû
Bi hezar û yek biharan re,
Li nav ronîstana deşteşînekê,
Di çaxê vebûna stêran de…
Wê evîneke xemrî
Li mişextiya me ya bêdawî bar bikirana
û kenekî ji nefelê kesktir
Deştên nava me
şeveke xewrevîn
Bejna xwe bi pelên Gwîzî radipêçe
Wek dest bide rupelên kitêbekê
Dihingive dilê Beytikekê.
û xewna bi Nêrgizê re hilatî destpêdike...
Li keviya helbesteke xunavî
Agirekî devliken dêmên ezman radimuse,
Hezkirina min
bi her kuştiyekî re,
perçe bû
û di nav dilên wan de veşarî
bi hemî evîndaran re çû...
hestên min,
bi tevayê qîrkirinan re
Ma tu tenê biharek î,
eşqa bask şîn
di kîşwera xewna min de binevşek î ?
li keviya xewna nefîkirî,
li ber hemî çeman zarokekî xeydok î?
çi leza te heye,
qey tu hatiyî agirekî?
Rûyê te,
Jarê gidyanê,
şengesiwara li ser hespê niyazê
Riyan di sahra û deryayan de pîr dike,
Nagihîje perwazeya xwe ya şikestî
Bi destên Zimrûdî yên birînpêçekê derman bike.
şopa xwînê riya wê bi gundekî çiyê dixe
”Xwedê yek e dergeh hezar in” dibêje
Kebaniya li ber tifikê
û memika xwe ya çepê dixe devê Karikekê.
Keçik xwe di pişta birînê de
îro li Sîpanê
xezaleke çiya dît min.
Li keviya dilê wê
Siyabendekî xemgîn pal dabû.
Devê tîra xwe kuh dikir.
Ji devê Qulingên birîndar
Lîsa!
pê dihesim,
destên te bi ewrên pembûyî yê zarokatiya min ve asê man
û piyên te Xecîcokên sor yên Newrozê ji xwe re birin…
Zanim dilê te perperîka şîn bû li ser gula hîroyê datanî
Bejna xewna te bilind…
Tu bi qedrê çiyê kî Lîsa, nebêje êdî dişikim difirînê de
Bihesibîn ku tu stêrikeke pêxistî yî de destana evînê de
û li ser banên şevên havînê,
Di himêza destanên kevnar de
her du çavên zarokiya me ber bi te ve ne…
Baskên xwe fireh veke qubanê,
hîna ji xewna me ya şîn re heftê û heft firîn hene…
Keçika ji qewmê çivîkan!
dê bi levdana baskên te
dojeh biwestin,
bi tazîbûna zimanê te,
rûpûş bi tevahî biweşin...
Dixwazim bizanim,
kîjan demsal
Hinekî ji kenê çavên xwe
Bide min
Ezê di zertavê de,
Di sariya êşkenceyekê de,
Di tariya hûcreyekê de,
Di êşa cudabûneke dijwar de,
Di dûrbûna evîndarekî de
Xwe li ber germ bikim.
Pişt re ,
Ezê wekî dilopeke baranê
Biniqûtînim ser reşika çavên xwe…
Ezê bi germiya dildariyekê xêz bikim
Li ser tabloya dilê xwe
Bila bibe wêneyekî bextewariyê,
Mitsek bihar
Baskekî dînitiyê,
Gulên li nav helbestekê,
Adara temenekî,
Bişirîna xewneke azadiyê,
Ji bo evîndarên
Ku evîn berz kirine…
Ji Bo Arjen Arî
çûyîna te
Kulla li ser kullê ye
Ne xwedê…
Ev dê û xak,
ev giyan
û ev peyv dizane
bê çûyîna te çiqas kêmanî
û çendî neheqî ye…
Niha bi kîjan birînê bigrîn em?
Em bi kîjan birînê bigrîn?”
Qey dive di ber pişta her xeyala me de,
şurekî destik sor hebe?
Ev çend qirn in,
em hilgirên xewnên kiras zêrîn in,
bi biskên xwe yên badayî,
uçkên xwe yên girêdayî
gav bi gav na,
çiqas diyên me
dehe deh hitikan biwelidînin jî,
nobedarên desthilatdaran
ji nasnameyên me pirtir,
dîsa hejmara gulleyan
ji salên zarokên me zêdetirin?..
Wexta ku heyv qulibî
Kembera ji kevirên fîrûzeyan ji bejna çêm şemitî
Dilekî qrîstalî bi ser şevê de
Hêstir bi hêstir niqutî.
Rûyê şahmaranê li neynika şivanekî awiqî
Rihekî cawîdan, di nav pûlên masiyekê de,
li ser sifra paşayekî beriqî
jineke heft serî li ser tabloya nîgarkêşekê di xwînê de
û çîrok bi rûbarekî bêxem re
berevajî,
ber bi jibîrkirinê ve herikî.
Di şaristaniyeke berîqonk de
Bajêr ser bi ser bi kendalekî de diguherîne
çima ku di êvareke Binevşî de şikestiye,
li ser girên bilind xwe fêrî firînê dike.
Da ku xwîna gulan ji bîr neke
Her şefeq xwê li ser birînê direşîne
Rihên eşqê di şevên Qendîlê de pêdixîne
û pora xwe ya ku bîna pelkên gwûzê jê tê
Li ber neynika çiyayekî şahîk dike...
Kes nizane bê ew û Kevok çi yên hev in,
Ku her sihar
ref bi ref
ji dengê wê dipengizin.
şaneşîna havînê ji Hechecîkan re
zeman di şikeftan de yê rojîna,
destên zilmê li ser şeveqan bûn
û dîsa stûyê Kurdistan
li ber devê kêra bû,
dema dilop dilop
tu niqutî
sarinca dilê min.
çav ji bo girî
bejnên rihanî ji agir re
bûkên xemilandî yên şahê çiya
stran li ber şewatan bûn
gava tû mîna çil kaniyê Dêrsimê
herikî nav çîroka min...
Min divî tu dîsa
careke dî
bi bayê bakur re,
di êvarek zozanî de,
bi dengê bilûrê re,
di nav strana dengbêjekî serhedî de,
bi berxikan re
vegeriyaba
şevîna min...