Üne ve şöhrete değil de, yaratıcı yazıya tutkun Marguerite Duras, “Kitap yazan birinin, çevresindeki öteki insanlarla arasına her zaman bir mesafe koyması gerekir,” diyor. Raymond Queneau’nun sözünü aktarıyor sonra: “Başka hiçbir şey yapmayın, yazın.” İşte bunu, şimdi içinde yaşamak zorunda kaldığımız edebiyat dünyamıza anlatmaktan daha zoru yok. Çünkü bugünün yazarı, yaşadığı dönemi yaratıcılığıyla taçlandırmak yerine, o dönemin kendisi için var olduğunu düşünecek kadar narsistik yanılsamalar içinde. Ne ki, ışıklı bir yol üstünde değil, külleri üstünde yürüdüğünü de kimse söylemiyor ona.
Semih Gümüş, denemelerinde sorguluyor, eleştiriyor, anlatıyor, yol gösteriyor. Çok geniş bir yelpazede. Osmanlı’nın içinden yüzünü Batı’ya dönen Halit Ziya’dan Kurtuluş Savaşı muhalifi Refik Halid Karay’a, milliyetçi ve mukaddesatçı Peyami Safa’dan Sabahattin Ali’ye, Attilâ İlhan’dan İsmet Özel’e, Orhan Pamuk’a, giderek Enis Batur’a kadar...
Bir başucu kitabı. Okuyan ve yazanlar için...
