"Birçok yazar eserlerinde belirli bir ahlâk dersi vermeye çok dikkat eder; bu gaye ile yazdıklarını söylerler. Bu hususta kusur etmiş olmamak için, bu yazar da eserine bir ahlâk dersi koydu: Bir nesilde yapılan haksızlığın gelecek nesillere de geçerek devam edip gittiği ve zamanla her nevi geçici faydadan sıyrılarak, kontrolü imkânsız, katıksız bir zarar halini aldığı hakikati! Eğer bu romans, eğri yoldan elde edilmiş bir para veya mülk çığını gelecek talihsiz nesillerin başına yuvarlayıvererek, bu yığın etrafa dağılıp ilk zerreciklerine ayrılıncaya kadar, bu biçareleri sakatlayıp ezmenin bir delilik olacağına insanlığı ̶ yahut da daha doğrusu, herhangi bir tek insanı- inandırabilirse, yazar bunu eşsiz bir mükâfat olarak kabul edecektir. Ama samimiyetle söyleyelim ki, yazar kendisini böyle bir hüsnü kuruntuya kaptıracak kadar hayalperest değildir. Romansların hakikaten bir şey öğretmesi, yahut da herhangi müessir bir tesir icra etmeleri, ekseriya, açık açık değil, daha ziyade, çok daha ince bir yolla olur. Onun için, bu yazar, hikâyesini, sanki demirden bir çubukla oynar gibi, içindeki ahlâk dersiyle, pervasızca kazıklayıp öldürmeyi hiç münasip görmedi; bu, daha ziyade, bir kelebeğe toplu iğne batırarak onu o anda öldürmeye ve biçimsiz, gayri tabiî bir vaziyette kaskatı bir hale koyuvermeye benzerdi. Aslında, güzel güzel, incelikle ve ustalıkla işlenerek, gittikçe pırıl pırıl yanan ve bir hikâyenin nihaî gelişmesini en son hadde ulaştıran yüce bir hakikat, kazanılan sanat şerefini arttırabilir; fakat bu hakikat hiçbir zaman, en son sayfada, ilk sayfada olduğundan daha hakikî değildir, daha açık olduğu da pek nâdirdir... Yazar, ortaya, kimsenin şahsî haklarına tecavüz etmeyen bir sokak uzatmakla, sahipsiz bir arsaya tasarruf etmekle ve eskiden beri havadan kâşaneler kurmakta kullanılan malzemelerden bir ev inşa etmekle affedilmez bir cürüm işlemiş addedilmeyeceği ümidindedir. Hikâyedeki şahıslar ̶ her ne kadar vaktiyle yaşamış köklü ve oldukça mümtaz kimseler gibi görünüyorlarsa da− hakikatte yazarın uydurduğu, yahut da, hiç olmazsa, karma ettiği karakterlerdir. Ne faziletleri, sakinleri olmak iddiasında bulundukları sayın şehrin şerefini arttırabilir, ne de kusurları, en küçük bir şekilde, o şehrin aleyhine olabilir. Onun için, eğer kitap ̶ bilhassa bahsi geçen bölgede− sadece Essex Eyaleti'nin herhangi bir toprak parçasıyla değil de, daha ziyade gökteki bulutlarla ilgili bir romans olarak okunabilirse, yazar memnun kalacaktır."

Yazar:

Nathaniel Hawthorne

Çevirmen:

Naciye Öncül

Tahmini Okuma Süresi: 9 sa. 31 dk.Sayfa Sayısı: 336Basım Tarihi: Kasım 2018İlk Yayın Tarihi: 1959Yayınevi: Büyüyenay YayınlarıOrijinal Adı: The House of the Seven Gables

ISBN: 9786052071649Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Roman,

Edebiyat

Fiyatlar

Tüm fiyatlar

Yedi Çatılı EvBüyüyenay Yayınları · 336 syf

Bkmkitap

₺167,90

Satın Al

Yedi Çatılı EvBüyüyenay Yayınları · 336 syf

Kitapyurdu

₺53,20

Satın Al

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Şatom/Benim Üzgün Yurdum

8.7/10

Gümüş Kurt

8/10

Siyah Eşekarısı

8.3/10

Gölge Sokağı No: 77

6.7/10

Gecenin Maskesi

8.4/10

Meg

7.8/10

Kızıl Kobra

8/10

Küçük Öfkeli Gezegene Yolculuk

7.7/10

The House on Mango Street

7/10

Gece Yarısı Kütüphanesi - Sesl...

7.5/10

Reklam

Kitap İstatistikleri

Bütün istatistikler

9,7bingösterim

Bu basımın istatistikleri

906gösterim

Kitabın okur profili

Kadın% 69.1

Erkek% 30.9

0-12 Yaş

13-17 Yaş

18-24 Yaş

25-34 Yaş

35-44 Yaş

45-54 Yaş

55-64 Yaş

65+ Yaş

Yazar Hakkında

Nathaniel HawthorneYazar · 14 kitap

Babası Nathaniel Hathorne ve annesi Elizabeth Clarke Manning Hathorne'dur. Nathaniel daha sonra Salem cadı mahkemelerinde yargıç olan John Hathorne'un da dahil olduğu, akrabalarından ayrı durmak için soyadına "w" harfini ekleyerek "Hawthorne" yaptı. Hawthorne Bowdoin College'e gitti ve 1825'te mezun oldu. Geleceğin başkanı Franklin Pierce ve geleceğin şairi Henry Wadsworth Longfellow onun bu okuldaki sınıf arkadaşları arasındaydı. Hawthorne ilk çalışması olan Fanshawe adlı romanı 1828'de ismini kullanmadan yayımladı. O birkaç kısa hikâyesini çeşitli mecmualarda yayımladı ve daha sonra bunları 1837'de Twice-Told Tales adıyla derledi. Ertesi yıl Sophia Peabody ile nişanlandı. 1842'de Peabody ile evlenmeden önce gümrük dairesinde çalıştı ve bir Transandantalist Ütopik camiaya katıldı. Çift önce Concord, Massachusetts'deki The Old Manse'a, daha sonra Salem, the Berkshires'a ve sonra da Concord'daki The Wayside'a taşındı. The Scarlet Letter 1850'de yayımlandı bunu diğer romanlar izledi. Siyasi bir atama Hawthorne ve ailesini Avrupa'ya taşıdı, aile 1860'ta tekrar The Wayside'a döndü. Hawthorne 19 Mayıs 1864'te öldü.