Yerli Yersiz Cümleler, bir anda sizi bir dünyadan alıp bambaşka bir okyanusa taşıyor. Her bir cümle, Nazan Bekiroğlu külliyatı içinde sizi ordan oraya taşıyor.
Her ne kadar Bekiroğlu, “elimde hiçbir kapıya uymaz anahtarlar, şimdi size aşka, hayata ve ölüme dair yerli yersiz cümleler söyleyeceğim” dese de, cümlelerin her biri hedefini tam on ikiden vuruyor.
Herhangi bir yazarın herhangi bir kitabını okurken aslında o yazarla sohbet ediyor, dertleşiyor gibi hissedirim kendimi. Yeri gelir tartışır, yeri gelir hüzünle bakarız birbirimize. “Yerli Yersiz Cümleler”de bu karşılıklı sohbet biraz uzun bir süreye yansıdı: Yaklaşık 20 yıl.
Uzun bir yolculuğu birlikte yaptık Nazan Bekiroğlu ile her bir sayfada. Sayfaların anlattıklarından çok hissettirdikleriydi bana kalan. Hatta kitabı elime ilk aldığımda yavaş yavaş her güne bir sayfa şeklinde okuyacağım düsturu belirlemiştim fakat üçüncü gün o düstur bozuldu ve soluksuz okumaya başladım, çünkü okurken sayfaların söyledikleri değil hissettirdikleriydi bu düsturu bana bozduran.
Cümlelerin bazılarını defalarca okudum, bazılarını farklı birçok yere not ettim, kendime motto olarak belirlediğim birçoğunu. “Yerli Yersiz Cümleler” ismiyle müsemma yerli yersiz hatırıma gelmeye devam ediyor, devam da edecek gibi. Zihnim yorulduğunda rastgele bir sayfasını açıp okuyup farklı dünyalara gideceğim gibi gözüküyor.
Nazan Bekiroğlu, “Benden geriye tek kitap kalacaksa bu o olsun isterim.” diyor kitap için. Bu cümle öyle yabana atılacak, pazarlama stratejisi olarak geçiştirilecek bir cümle değil. Kitabın önemini yalınkat ortaya koyuyor.
