Altair'e asla kızamamıştım... İçten içe inanmamıştım da zaten olanlara.. Ama ufacık minicik bir an "acaba?" ya düştüğüm için kötü hissediyorum kendimi. Yazar böyle düşünmemizi istemiş benim elimde değil 😠
Ne ara 450. sayfaya geldiğimi anlamadığım kitapta son 150 sayfaya gelince kaplumbağa hızına geçiş yaptım. Bitmesini istemediğim için sanırım sabahtan beri okumadım doğru düzgün, başka kitaplara gitti elim hep.
Nasir ve Zafira'ya gerçekten bayılıyorum.
Ama Nasir ve üvey kardeşi Altair'in birbirlerine olan sevgi ve bağlarına olan hayranlığım çok başka bir boyutta. Oturup ağlayasım geldi şu an neden bilmiyorum. Kitaba ara vereyim biraz. (3 dakika kadar)
Bugün ya da yarın bitiririm :(
Hayatımın geri kalanında bu seri hep var olacak ve ben okumaya devam edecekmişim gibiydi. Her gün az ya da çok bir şekilde okuyordum ve günlük hayatıma eşlik ediyorlardı sanki. Buruk hissediyorum
Taslaklarımdaki alıntılar da bitti... Artık uyumadan önce okuyup maceralarına dahil olacağım 4 kişilik bir zümre de yok... Vedanın zamanı geldi de geçiyor... Bundan sonra başka kitaplara, karakterlere yelken açacağım...
Tamam çok dramatize ettim AMA NE YAPAYIM?!! Sevmiştim baya :"