Emek istiyor hayat... Seçemeğimiz onca yaşantıdan, belki hatırlamaktan dahi korktuğumuz onca anıdan,
anılara takılıp kalmaktan çıkabilecek kadar emek..
Mümkün müdür diye sorarım bazen? Bazen mümkün değil gibi gelirken , bazen mucize gibi hikayelerle rastlaşırım. Demek ki mümkün, demek ki bir yolu var. İnsan varsa umut hep yöresinde. Karanlığın içinde bir ışık.. bir umut ışığı. Ve bir dönüşüm. Cevaplanamayan sorularının peşinde Hanne. Huzursuzluk içinde. Kendini arama peşinde. Umutla, inanarak, kaçtıklarıyla yüzleşerek...
Arayan bulur elbet, bulanlar hep arayanlardır.
Yazar, gerçek bir yaşantıdan yola çıkarak yazmış Hanne’yi. Daha çok kendi ile konuşmaları hakim kitapta. Kitabın bana kattıklarından önce, yazarın oyuncu olduğunu duyunca bi önyargı hissettim kitaba karşı içimde. Ve başladığımda mahcup oldum. Sıyrılmak lazım şu önyargıdan elden geldiğince. İlk dersim bu oldu.
İkinci dersim ise bir insanın dönüşüm sürecine, gönlüne, aklına eşlik ettim. Dinledim , düşündüm, üzüldüm, anladım, yol aradım, ders çıkardım.
Hayat... herseyi tecrübe edecek kadar uzun değil.. insanı okumak ve Kendini aramak satır aralarında ve pay çıkarmak. Ne kadar büyük kıymet ...
Mesnevi’den alıntılar vardı , yetmedi gönlüme. Gönül kabı boş, ne kadar nasibi bilmem. Niyetimiz Salih olsun. Yolda eylesin Rahman
Kitap mı? Tavsiye ederim 
Hanne 
Bahadır Yenişehirlioğlu
