birisi
@kobretti
6 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Her şeyi paylaştığımıza inanmak istemiştim ama; sen yaşadığın acıda tek başınaydın.
Sayfa 54Kitabı okudu
Her şey söylenmiş olduğunda, herşey hala söylenmek için kalır.
Sayfa 42Kitabı okudu
İnsan sona gelmiş olduğunu kabul etmeli: başka hiçbir yerde değil burada olduğunu, başka hiçbir şeyi değil bunu yaptığını, asla ya da daima değil şimdi yapmakta olduğunu (...) sadece bu yaşama sahip olduğunu jabul etmeli.
Sayfa 41Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Kendi yerimde var olmadıkça, kendi yerimi bulamıyordum.
Sayfa 33Kitabı okudu
Bunca az sorumluluk için ne büyük özgürlük!
Sayfa 31Kitabı okudu
Hayatını bensiz, benimle olduğundan daha kolay kurabilirdin. Dünyada kendine yer edinmek için kimseye ihtiyacın yoktu.
Sayfa 25Kitabı okudu
İstediğimiz kadar alabildiğine farklı olalım, doğuştan gelen bir tür yara gibi temel bir ortak yanımızın olduğunu hissediyordum.
Sayfa 17Kitabı okudu
Zevkin alınan ya da verilen bir şey olmadığını seninle anladım.
Sayfa 14Kitabı okudu
Yakında seksen iki yaşında olacaksın. Boyun altı santim kısaldı, olsa olsa kırk beş kilosun ve hala güzel, çekici, arzu uyandırıcısın. Elli sekiz yıldır birlikte yaşıyoruz ve ben seni her zamankinden çok seviyorum.
Sayfa 11Kitabı okudu
Özgürlük, ayrılığı da içerir: Sevdiğiniz şeyleri geride bırakmak zorunda kalırsınız ve onları bırakmak o kadar güçtür ki, bir süreliğine onlara düşman olmanız gerekebilir.
Sayfa 59Kitabı okudu
"Senden başka hiç kimse, seni hayat nehrinin öte yanına geçirecek köprüyü inşa edemez. Seni seve seve karşı tarafa taşıyacak yollar, köprüler ve sayısız yarı-tanrı vardır, ama öz benliğini kaybetmen pahasına: Kendi benliğin, önce rehin alınıp sonra kaybedilecektir."
Sayfa 24Kitabı okudu
Savaş denen şey, yeryüzünün herhangi bir noktasında başlayıp herhangi bir noktasında bitmezdi.
Her şey gibi, o da insanda başlayıp insanda biterdi.
Bu yüzden, cepheler falanca dağda ya da falanca ovada değildi.
Cepheler, bütün acımasızlıklarıyla insanoğlunun içindeydi.
Sayfa 97Kitabı okudu
Yaşlı iki yürek, ezildi sözlerin ağırlığı altında. Zaman zaman, dayanamayıp ince ince kanadılar.
Sayfa 84Kitabı okudu
Yaşlı ve yorgun bir çocuk gibi, kıpkızıl kesilen gözlerini kaldırıp baktı yalnızca. Yorgun bir su gibi, bakıp bakıp yutkundu.
Sayfa 83Kitabı okudu
Kilit, insanın utancı demektir her şeyden önce... İnsanoğlunun nereye ulaştığının göstergesi demektir. İnsanların birbirlerine duydukları güvensizliğin elle tutulur halidir kilit. Birbirlerine duydukları saygının derecesidir. Bu yüzden, bir çeşit utanç belgesidir her kapıda.
Sayfa 73Kitabı okudu
İnsanların büyük bölümü, birçok güzelliği göremezdi.
Büyük bölümü, birçok güzelliğe dokunamazdı.
Onlar, birer uyurgezer gibi, geçip giderlerdi güzelliklerin yanından. Ya da, kafalarına taktıkları başka bir güzelliğin peşinden koşarken, onun uğruna, birçok güzelliği de ayaklarının altına alıp hiç farkına varmadan acımasızca ezerlerdi.
Sayfa 29Kitabı okudu
Ben derim ki, hiç değilse sen kurtar kendini şu insanların elinden. Az önceki düşündüğünü aynen uygula ve seni odun yapmalarına asla izin verme! Hemde öyle güzel büyü ki, seni dünyanın en güzel eşyasını yapmakta kullansınlar. Buna mecbur et o kendini bilmez canavarları! Güzelliğinle mecbur et!
Sayfa 25Kitabı okudu
Ormanda ne kadar ağaç, ne kadar çiçek, ne kadar ot ve börtü böcek varsa, onların rengiyle, onların kokusuyla, onların şekliyle baktım.
Sayfa 20Kitabı okudu
Dağ çiçekleriyle birlikte böcekleri de çiğniyorlardı hatta gezinirken, otları, otların arasında uçuşan kokuları ve renkleri de çiğniyorlardı.
Çiğneyip ezdikleri şeylerin çığlıklarını da hiç duymuyorlardı tabii.
Sayfa 11Kitabı okudu
"...
Nasıl olsa yokluk bu dünyanın sonu;
Say ki yoksun varmış gibi keyfine bak!"
