Dünya yıkılmış da altında kalmıştı sanki.
Sayfa 67Kitabı okudu
Ruhum hasar aldı sanki bu öylesine bir şey değildi. O geceden sonra sadece hayatım değilde ruhumda yıkıldı sanki ...
Mutlu olamıyorum ben , olsamda uzun sürmüyor. Bir çaresi var mı bilmiyorum. Sadece ben artık kendimi tanıyamıyorum.
6 Şubat En Kara Gün...
Ölümlerin en kötüsü sanırım topluca ölmek. Hep beraber. Binlerce kişi aynı anda. Yalova'da olan buydu. Bütün bir ilçe öldü o gece. Bütün bir ilçe betonların altında kaldı. Yer yarıldı, içine girdi binlerce insan. Topluca gömüldüler, topluca anıldılar. Oysa her biri bir başkasının canı, kanı, en yakını, en sevdiği, en kıymetlisiydi...
Unutmadık! Unutmayacağız! Unutturmayacağız!
Sayfa 57Kitabı okudu
Kimseye melek oldu iyileştirmesi yapmayacağız dedi. Şeymalar'ın, Mehmetler'in hakkını arayacağız...
Sayfa 53Kitabı okudu
Artık şehir yoktu.
Sayfa 53Kitabı okudu
Israrla ufak bir veda istiyordu. Ona, bende henüz veda edilmemiş o kadar çok veda var ki bunları sana yüklesem boğulursun dedim. Bunca veda edememe kime ait diye sordu. Ona, mezarlığı gösterdim. Ona, dün yataklarında uyuyan insanları gösterdim. Ona, kendimi gösterdim. Bunca vedasızlık vardı boğazımda düğümlenen.
Sayfa 52Kitabı okudu
Bazı noktalarda durup mezara ve mezar taşına bakıp bu kadar büyük sayılar var mıydı ki diye hayret ediyordu.
Sayfa 49Kitabı okudu