Alemin işleyişinde insan aklını hayrete düşüren bir incelik, tertip ve düzen vardır. Bu düzenin aksamadan işlemesi yaratan ve devam ettirenin tek olmasını gerekli kılar. Bu düzende ufak bir aksaklık yer ve göğün bozulmasına sebep olur. Örneğin güneş ile dünya arasında belli bir mesafe vardır. Bu mesafe şu an olduğundan fazla olursa dünya donar. Şu an olduğundan az olursa dünya kavrulur.
Aslında insan kendi yaratılışındaki inceliklere baksa bunları yaratan ve düzenini sağlayan yegâne bir yaratıcının varlığını zorunlu olarak ikrar edecektir. Görme sistemi, sindirim sistemi, yürüme, konuşma, duyma, tat alma, düşünme...
Nemrut ilahlık iddiasında bulununca Hz. İbrahim şöyle dedi: "Allah güneşi doğudan getiriyor. Sen de onu batıdan getir." (Bakara, 258) Nemrut bu teklif karşısında şaşırıp kaldı. Bunu yapamayacağını dolayısı ile aciz olduğunu bildi. Aciz olan kadir olamaz. Aciz olan ne yaratan ne de ilah olabilir.