Canım çok sıkıldığı için,
Yine kötü bir şey olacak hissine kapıldığım için,
Ama yine de bir hikâye uydurmayı beceremediğim için,
Sıkıntılardan kurduğum evi ayakta tutmak için
Oyun kurucusu oldum.
Şiir ithafkârı oldum.
Kötü şarkıları sever oldum...
Soruların vardı senin, ne çok soruların
Gözlerin dünyayı eleyip dururdu boyuna
Bir fısıltı gibi başladı sevgim
Çığlık oldu, kağıtlarda çiçek açtı sonra
Sonrası...
Mutlu bile olduk bazı
Artık sen yadsısan da ne kadar
Ya da ben bilmiyorum mutluluk nedir
Anlatsın yollar, yollar, yollar...
~
Köşkünü ben yaptım, oturmadın mı?
Bari sarayımda çıldır da kurtul...
...
Üzülerek yaptım bağ ile bostan,
Senin gibilere yoldur da kurtul...
~
--- Âşık Mahzuni ---
Kuğuların ölüm öncesi ezgileri şiirlerim,
Yalpalayan hayatımın kara çarşaflı
bekçi gizleri.
Ne zamandır ertelediğim her acı,
Çıt çıkarıyor artık, başlıyor yeni bir ezgi,
-bu şiir -
Sendelerken yaşamım ve bilinmez yönlerim,
Dost kalmak zorunda bana ve
sizlere!
Çünkü saldırgan olandan kopmuştur o,
uykusunu bölen derin arzudan.
Büyüsünü bir içtenlikten alırsa
Kendi saf şiddetini yaşar artık,
-bu şiir -
Kuramadığım güzelliklerin sessiz görünümü,
ulaşılamayanın boyun eğen yansısı,
Sevda ile seslenir sizlere!