İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış.
“Onu benden uzak tutmak için kendi istemi dışında bir neden bulunması gerekirdi, bu nedenin de ancak bir yıkım olabileceğine gittikçe daha çok inanıyordum. Hey gidi insan gururu! Ne kılıklara girmezsin ki!”
Sayfa 183 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu