"Gidenden açılan boşlukları ekseriyetle tekinsiz düşünceler dolduruyor, nasıl bir boşluksa artık mübarek dipsiz kuyu, düşün düşün, şu kadarcık olsun dolmuyordu."
Şimdi bir mevsim değil, koca bir hayat girdi aramıza. Biliyorum ne sen dönebilirsin artık, ne de ben kapıyı açabilirim sana.
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Ayrılığa gün değmemeliydi. O an sanki hiç gün ağarmayacak, gündüz hiç olmayacak, güneş dağların arasından artık başını uzatmıcak, ışıklarını bir daha kimseciğe vermeyecek gibi geldi...
Çok muhabbet tez ayrılık getirir. Ne doğru demişler. Elimize geçen en küçük fırsatta deneyerek öğrenecek olmamız, bu doğru söze sadık kalmak için yeterli bir sebep.