Elə xatirələr var ki, onlar ömrümüz boyu bizə əzab verir. Qarşımıza çıxan hər şirin günə bir damcı zəhər qatır.
Bu dünyada bizim ağlımızdan gəlib keçən hər fikir ağıllı, əsaslı fikir olsa nə var idi ki?
Doğurdan mı, hər bir həvəsdən, xeyirli hesab elediyin hər bir işdən axirda bu cür ağır, kədərli xatirədən başqa heçnə qalmır? Doğurdan mı, məyusluq bizim son mənzilimizdir?
Mən heyvanın üzünə baxarkən, bayaq bizi qarşılayarkən üzündəki xoşhallığı xatırlayırdım. Bəlkə də, o bizi dost bilmişdi. Lakin, biz onu öldürdük.
Məhəbbət nə yaman bəla imiş, ürək nə yaman şеy imiş!
Ələlxüsus arvad ürəyi, gah daş kimi bərkiyir, gah da mum kimi yumşalır... Gah buz kimi dоnur, gah Ərəbistanın günü tək adamı alışdırır. Gah su оlur, gah qan...
Abdurrahim bey Hakverdiyev
Mənim dərdimin dərmanı elə bu tökdüyüm göz yaşıdır. Yanğının əlacı sudur, mənim ürəyim od tutub yanır, ürəyin yanğısını da ancaq göz yaşı sakit edə bilər.
Sayfa 3Kitabı okudu
Siz hissiz, duyğusuz, buz kimi soyuq qəlbinizi yazırsınız. Mərhum Qoqol demişkən, siz özünüzə gülürsünüz. Qələmi qoyun, çıxın gedin işinizə, ola bilər ki, başqa sahələrdə siz cəmiyyət üçün, özünüz üçün daha xeyirli adamlar olarsınız.
Sayfa 56Kitabı okudu
Bir qrup insan var ki, onlar cənnəti arzulayırlar. Onlar tamahkar və mənfəətcil adamlardır. Digərləri cəhənnəm qorxusu ilə yaşayırlar, bunlar aciz və qorxaq məxluqlardır. Bir qisim insanlar da var ki, onlar cənnət arzusunun və cəhənnəm qorxusunun fövqündə dayanırlar. Onlar azad insanlardır. Onları heç nəylə məğlub etmək olmaz, - deyirdi Kərbəlayı Əziz.
Sayfa 39 - Çapar yayınlarıKitabı okudu
