a
Azərbaycan ədəbiyyatı
1 üyeVallah, billah bizə savadsızlığı ləğv eləmək lazım deyil. Bizə savadsızlıq və avamlıq lazımdır.
İnsan darıxdığını ifadə edirsə, deməli, hansısa mənəvi ehtiyacı ödənilməyib, yeri “boş” qalıb.Bu boşluq da özünü darıxdırmaq hissi kimi göstərir.
Sayfa 109 - Qədim QalaKitabı okudu
Oktyabr şeiri
Kəsib tullayasan qollarını da,
Yetim saxlayasan qucaqlarını...
Biryolluq hamıdan çıxıb gedəsən,
Bir it qucaqlaya ayaqlarını...
Ay ağac, yazıqsan – qış ağacısan,
Bu bekar torpağın boş ağacısan,
Bilsəydim anamın baş ağacısan,
O vaxt sındırmazdım budaqlarını...
Qırmızı kəndirdə boynun dincələ,
Ölüm də gələndə gülərüz gələ,
Bir gün uzağlardan bir payız gələ,
Deyə ki, qaytarın yarpaqlarımı!..
Şəhriyar del Gerani
Püstə Ağacı
Biz - polkovniklər, generallar, marşallar - onun qarşısında dayanıb susurduq. Hamı boğazında düyünlənmiş qəhəri udmağa çalışırdı. Zənnimcə, biz ona demək istəyirdik ki, həyatda heç bir ağac, hətta dünyadakı ən gözəl ağac belə insanın göz yaşlarına dəymir.
Sayfa 39 - TEAS Press Nəşriyyat eviKitabı okudu
Bilirsən mən təzə bir nəzəriyyə icad etmişəm. Mənə elə gəlir ki, dili uşaqlar yaradıblar. Böyüklər yox, məhz uşaqlar. Biz - böyüklər də onların düzəltdiyi sözlərdən istifadə edirik.
Volqada o taya, bu taya baxdım,
Əksim suya düşdü...
Sularda axdım...
Arazda çiməndə sən lap uşaqdın...
Araza oxşamır bu çayın rəngi,
Ah, Səməd Behrəngi, Səməd Behrəngi!
Sənmi gücsüz idin, arazmı dərin?
Dərdi nə böyükmüş o sahillərin!
Dözdün zillətinə ağır illərin!
Alnında gəncliyin ümid çələngi,
Qəlbində arzular... Səməd